Εγκατάλειψη θέσης

Ο Κάρολος Παπούλιας προέβη σ’ ένα πρωτοφανές ατόπημα. Επειδή δυσφόρησε με την πάνδημη αποδοκιμασία στο πρόσωπό του και με τον εκκωφαντικό ήχο των γιουχαρισμάτων, αποχώρησε από τη θέση του στην εξέδρα των επισήμων, με αποτέλεσμα να ματαιωθεί η στρατιωτική παρέλαση στη Θεσσαλονίκη!

Σημειωτέον, είναι η πρώτη φορά που ανώτατος άρχων της χώρας συμπεριφέρεται με τέτοιον τρόπο σε επίσημη εκδήλωση, επιδεινώνοντας τις αλγεινές εντυπώσεις που ήδη έχουν εμπεδωθεί στην κοινή γνώμη για το πρόσωπό του και τη φιλοκυβερνητική αφωνία του. Είναι γεγονός ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν χαίρει πλέον του σεβασμού του ελληνικού λαού, για τον απλούστατο λόγο ότι ο σεβασμός κατακτάται. Δεν απονέμεται.

Επίσης, σε μια κατεχόμενη χώρα με έναν λαό που μαστίζεται από την ανεργία, την ύφεση, τη φτώχεια και την έλλειψη οράματος και ελπίδας δεν υπάρχει χώρος για φιλοφρονήσεις, προσχήματα και σαβουάρ βιβρ.

Πέρα από την απρέπεια που χαρακτηρίζει αυτήν την εγκατάλειψη θέσης υπάρχει και κάτι πολύ πιο βαρύ που στιγματίζει το πρόσωπο του κ. Παπούλια. Η λουδοβίκεια αλαζονεία. Από πού κι ως πού ματαιώνεται μια δημόσια τελετή εξαιτίας αποδοκιμασιών προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας; Η παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου δεν γίνεται για να τιμηθεί ο Κάρολος Παπούλιας, αλλά οι ηρωικοί νεκροί του πολέμου, η ιστορία του έθνους μας και ο αγωνιζόμενος λαός των Ελλήνων.

Η παρέλαση έπρεπε να διεξαχθεί πάση θυσία ακόμα και με την αποχώρηση του κ. Παπούλια. Οι άνθρωποι είναι εφήμεροι. Η υποχρέωση των λαών για απόδοση τιμής στους προμαχούντες ήρωές τους είναι διαχρονική και απαράγραπτη.

Αν οι εκπρόσωποι των θεσμών θίγονται από την άποψη του κόσμου, μπορούν κάλλιστα να παραιτηθούν. Αυτό το λησμονούν…