Στην αναμπουμπούλα χαίρεται ο λύκος και η κυβέρνηση βρίσκει την ευκαιρία να περνά αντιλαϊκά μέτρα που διαλύουν τον κοινωνικό ιστό της Ελλάδας και βοηθούν στην εμπέδωση της διεθνούς εικόνας της χώρας μας ως ενός προβληματικού προτεκτοράτου.
Τα θλιβερά έκτροπα της Πέμπτης, τα οποία κόστισαν τη ζωή ενός συνανθρώπου μας, σίγουρα ενόχλησαν και θορύβησαν όλους τους υγιώς σκεπτόμενους Ελληνες, αλλά ουδόλως προβλημάτισαν τον Γιώργο Παπανδρέου και τους συναυτουργούς του. Εκείνοι αλληλοσυγχαίρονταν και χειροκροτούσαν κατενθουσιασμένοι (!), όταν ο κ. Βενιζέλος έβγαζε -λες και ήταν λαγός από το καπέλο- την επιστολή προς την κυρία Λαγκάρντ του ΔΝΤ.
Σε τέτοιο σημείο έφτασε η κατάντια τους, να χαίρονται με τη δημοσιοποίηση μιας απόδειξης της υποτέλειάς τους προς τις «δάνειες» δυνάμεις.
Η ένταση και οι συγκρούσεις μεταξύ τάξεων, συνδικάτων και διάφορων κοινωνικών ομάδων δεν είναι νοσηρά φαινόμενα που προσπαθεί να καταπολεμήσει η κατοχική κυβέρνηση. Αντιθέτως, προσπαθεί να τα ενθαρρύνει μέσω της επιδεικτικής αδιαφορίας που επιδεικνύει όποτε πρέπει να τα αντιμετωπίσει.
Η «δημοκρατία» έχει κατ’ επανάληψιν επισημάνει τούτη τη συμπεριφορά των ιθυνόντων. Και εχθές η εφημερίδα μας καυτηρίασε τη στάση τους γράφοντας ότι «θέλουν εμφύλιο. Ο Γιώργος επενδύει στο χάος για να κρατηθεί στην εξουσία».
Είναι ηλίου φαεινότερο ότι το «χάος» που δημιουργείται από «γνωστούς-αγνώστους» σε κάθε κρίσιμη μαζική εκδήλωση διαμαρτυρίας βολεύει μόνο όσους θέλουν μέσω του αποπροσανατολισμού και του φόβου να διαλύσουν τα πλήθη των «Αγανακτισμένων» και να αναβάλουν την αναπόφευκτη λαϊκή ετυμηγορία.
Ωστόσο, αυτά είναι παιχνίδια με τη φωτιά. Πολύ εύκολα μπορούν να πάρουν ανεξέλεγκτες διαστάσεις και να βλάψουν πολλαπλά εκείνους που τα απεργάζονται. Η μοίρα του Μουαμάρ Καντάφι δεν φαίνεται να έχει επηρεάσει τις αποφάσεις τους…