Ο Γιώργος Παπανδρέου έχει υιοθετήσει ένα παράξενο -για πρωθυπουργό- μοντέλο συμπεριφοράς. Παραιτείται ανεπίσημα μεν αλλά ουσιαστικά από τα καθήκοντά του, ισχυριζόμενος ότι δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις προκλήσεις των καιρών.
Πριν από τρεις μήνες εκδήλωσε τηλεφωνικά στον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αντ. Σαμαρά το ενδιαφέρον του να απαλλαγεί από τις αρμοδιότητές του. Στη συνέχεια, λόγω οικογενειακών πιέσεων, ανέκρουσε πρύμναν και παρέμεινε στο Μέγαρο Μαξίμου – με τα γνωστά σε όλους αρνητικά αποτελέσματα.
Εχθές έκανε περίπου τα ίδια σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Πρώτο Θέμα». Οι Ελληνες, που δοκιμάζονται καθημερινά από τις συνέπειες των ολέθριων πολιτικών του, διάβασαν έκπληκτοι τις ακόλουθες πρωθυπουργικές σκέψεις: «Σε αντίθεση με άλλους, δεν υποσχόμαστε ότι η χώρα θα βγει από τη μεγάλη αυτή περιπέτεια χωρίς πόνο και προσπάθεια. […] Η υποβάθμιση του βιοτικού μας επιπέδου, λοιπόν, είναι μια πραγματικότητα, διότι η οικονομία μας τα προηγούμενα χρόνια στηρίχτηκε σε πήλινα πόδια, σε μια φούσκα υπερχρέωσης του κράτους. […] Η φούσκα έσκασε και η προσγείωση είναι πράγματι επώδυνη. […] Θα ήθελα πολύ να εγγυηθώ σε όλους μια άμεση λύση, μια καλύτερη ζωή σήμερα. Ομως δεν μπορώ να το κάνω. […] Πολλές φορές αυτό που πρέπει να κάνουμε μοιάζει αδύνατο».
Η απελπισία που καταλαμβάνει τους πολίτες από τις επανειλημμένες ομολογίες αποτυχίας του ανεκδιήγητου γόνου της δυναστείας Παπανδρέου γίνεται ακόμα μεγαλύτερη, όταν εκείνος ξεστομίζει το εξής ανήκουστο:
«Κατανοώ απόλυτα την ανάγκη να βρει ο νέος τον δρόμο του εκτός Ελλάδας, έστω και προσωρινά τη δύσκολη αυτή περίοδο, όπου τα περιθώρια στένεψαν σημαντικά».
Προκειμένου να αδειάσει η Ελλάδα από Ελληνες, καλύτερο είναι να αποχωρήσει τάχιστα ο κ. Παπανδρέου από τη θέση του.