Ο κόσμος του ποδοσφαίρου -και το «γκρίζο» ελληνικό με τις παράγκες- μπορεί να μαστίζεται από δεκάδες πληγές, όπως ο χουλιγκανισμός, τα στημένα παιχνίδια, ο κυνισμός κ.ά., αλλά χαρακτηρίζεται από κάτι υγιές: τον σεβασμό στο αποτέλεσμα και την κατανόηση του μηνύματος που… εκπέμπει το σκορ που αναγράφεται στο ταμπλό.
Ακόμα και ο πιο «κρανιοκέφαλος» οπαδός, όταν διαπιστώσει ότι η ομάδα του έφαγε τέσσερα γκολ, θα παραδεχτεί, αν όχι ενώπιον όλων, αλλά μέσα του, ότι ηττήθηκε κατά κράτος. Στο ποδόσφαιρο, σε περιπτώσεις όπου το σκορ είναι… ασήκωτο, αναζητούνται άμεσα ευθύνες. Είθισται να επιρρίπτονται στον προπονητή, ο οποίος απολύεται δίχως δεύτερη κουβέντα.
Στην πατρίδα μας, από την πρώτη ημέρα που ανέλαβε το ΠΑΣΟΚ τα ηνία της εξουσίας, οι πανωλεθρίες διαδέχονται η μία την άλλη και ο «προπονητής» Γιώργος Παπανδρέου ρίχνει το φταίξιμο σε όλους τους άλλους εκτός από τους «παίκτες» του και -φυσικά- τον εαυτό του.
Το χρέος έχει εκτοξευτεί σε ύψη που δεν είχε φτάσει ποτέ άλλοτε. Τα σχολεία είχαν να μείνουν δίχως βιβλία από το 1946, τότε που ξεκινούσε ο εμφύλιος πόλεμος! Τα ακίνητα φορολογούνται αδιακρίτως – είτε αποδίδουν εισόδημα είτε όχι. Οι εικόνες στις αστικές συγκοινωνίες και δη στον ΗΣΑΠ παραπέμπουν σε τριτοκοσμική χώρα. Εχουν επιβληθεί, σε πανελλήνια πρώτη, περικοπές σε ήδη «ταπεινωμένους» μισθούς και ισχνές συντάξεις. Η ανεργία ανά μήνα σπάει κάθε προηγούμενο ρεκόρ και το ίδιο συμβαίνει με τις αυτοκτονίες λόγω οικονομικών προβλημάτων.
Το σκορ στο ταμπλό είναι τόσο βαρύ, που δεν θα άντεχε να το αντικρίσει ούτε ο πιο χοντρόπετσος παρατηρητής. Παρ’ όλα αυτά, ο κ. Παπανδρέου και η ανεκδιήγητη ομάδα του συνεχίζουν ακάθεκτοι το απεχθές έργο τους.
Μ.Η.Τ. 232120