Νεοταξίτης

Σχεδόν σε κάθε ομιλία του σε ελληνικό ή ξένο ακροατήριο ο κ. Παπανδρέου τονίζει την ανάγκη μιας «παγκόσμιας διακυβέρνησης», αξιοποιώντας ως κεντρικό επιχείρημα την αυθαιρεσία του κεφαλαίου και την έλλειψη κανόνων στις χρηματιστηριακού χαρακτήρα συναλλαγές.

Επιδιώκει, δηλαδή, να αναγάγει ένα πρόβλημα που μπορεί να διορθωθεί με μια απόφαση του ΟΗΕ ή με μια διμερή συμφωνία Ευρωπαϊκής Ενωσης και ΗΠΑ σε ιδεολογικό δεκανίκι της επιβολής μιας παγκόσμιας εξουσιαστικής δομής – που προφανέστατα δεν θα έχει δοκιμαστεί σε… εκλογική διαδικασία. Το τελευταίο κρούσμα της παγκοσμιοποιητικής εμμονής τού «συνεχιστή» της εθνικοαπελευθερωτικής διακήρυξης της 3ης Σεπτέμβρη σημειώθηκε προχθές. Στην 37η επέτειο της δημοσιοποίησης της διακήρυξης του ΠΑΣΟΚ, ο γιος του Ανδρέα Παπανδρέου υπέβαλε για μια επιπλέον φορά τα διαπιστευτήριά του στη σκοτεινή ομήγυρη που προωθεί αυτό το απάνθρωπο σχέδιο, με τα ακόλουθα λόγια: «Ζούμε μια πρωτοφανή δημοκρατική εκτροπή για την ίδια την ανθρωπότητα. Μια πρωτοφανή έλλειψη δημοκρατικής νομιμοποίησης και λογοδοσίας στον παγκόσμιο τρόπο με τον οποίο λειτουργεί η παγκόσμια οικονομία. Γι’ αυτό και ο πρώτος στόχος είναι μιας παγκόσμιας ή, έστω, μιας πιο ισχυρής ευρωπαϊκής δημοκρατικής διακυβέρνησης, που θα θέτει ρυθμίσεις, όρους και ελέγχους».

Ο άνθρωπος που δεν μπορεί να τερματίσει έναν τσακωμό στο υπουργικό συμβούλιο όπου… προεδρεύει (βλ. Ρέππας – Ραγκούσης) έχει βλέψεις μεσσιανικού χαρακτήρα. Παγκόσμιες!

Τουλάχιστον, ο κληρονομικώ δικαιώματι πρωθυπουργός, που θέλει να σφηνώσει τους Ελληνες στην αλεστική μηχανή της Νέας Τάξης, είναι συνεπής. Ουδέποτε έκρυψε τις αλλόκοτες πεποιθήσεις και τις ζοφερές επιδιώξεις του. Οι «σύντροφοί» του δεν έχουν πάρει ακόμα θέση στο καίριο ζήτημα της υποταγής του έθνους μας στην παγκόσμια δικτατορία που ευαγγελίζονται άνθρωποι σαν τον Γιώργο Παπανδρέου.

Επιβάλλεται να τοποθετηθούν.