Η Ελλάδα συμπληρώνει τρεις δεκαετίες παρουσίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Θέλοντας και μη, ο λαός μας προσαρμόστηκε σε μια σειρά «οδηγιών» που συντάχθηκαν από γραφειοκράτες των Βρυξελλών, οι οποίοι ουδέποτε ψηφίστηκαν από οποιονδήποτε.
Οι ευρωπαϊκές επιδοτήσεις, τα Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα και οι λοιπές ενισχύσεις που διοχετεύτηκαν από την Ε.Ε. στη χώρα μας ουδέποτε δόθηκαν χαριστικά. Ηταν το απαραίτητο κόστος, πάντα με ελληνική συμμετοχή, για να εναρμονιστεί η δική μας κοινωνία, η οικονομία, η αγροτική και βιομηχανική παραγωγή με τους σχεδιασμούς των κραταιών δυνάμεων της γηραιάς ηπείρου και κυριότατα της Γερμανίας. Με λίγα λόγια, αναγκαστήκαμε να… εξαρθρώσουμε τον τρόπο της παραγωγής μας για να βολέψουμε τις εξαγωγικές επιδιώξεις των Γερμανών.
Πάνω απ’ όλα, φορέσαμε το στενό παπούτσι του ευρώ και όλοι βιώνουμε τα αποτελέσματα. Οι αθρόες εισαγωγές από τις χώρες της Ευρώπης, σε συνδυασμό με την τεράστια κάμψη του εξαγωγικού εμπορίου, τον αφανισμό της ελληνικής βιομηχανίας και τα ληστρικά επιτόκια δανεισμού, κατέληξαν στη δημιουργία ενός κολοσσιαίου εξωτερικού χρέους, που δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί.
Ποια ήταν η αναγνώριση των προσπαθειών μας από την ευρωπαϊκή Βαβέλ; Ενώ αναγνωρίζουν και το τελευταίο ευρώ από το χρέος μας και ζητάνε εμπράγματες εγγυήσεις, δεν αναγνωρίζουν καν τα σύνορά μας, αν και ανήκουμε, φευ, στον «σκληρό ευρωπαϊκό πυρήνα»!
Ουδείς μπορεί να θυμηθεί ανακοινωθέν της Ε.Ε. για την ελληνικότητα των Ιμίων, για τις παράνομες τουρκικές διεκδικήσεις, για τα 12 μίλια ή άλλο καίριο εθνικό θέμα, επειδή ποτέ δεν εκδόθηκε. Στο ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων η συμπεριφορά των ιθυνόντων της Ε.Ε. είναι εξοργιστικά «ουδέτερη» έως φιλοσκοπιανή, ενώ άπαντες γνωρίζουν τα ιστορικά δίκαιά μας. Τόσο μεγάλη είναι η «αλληλεγγύη» της Ε.Ε.
Μ.Η.Τ. 232120