Οπισθεν!

Η «στρατηγική» της κυβέρνησης είναι το δεύτερο πιο σπαρταριστό ανέκδοτο έπειτα από το «λεφτά υπάρχουν», με το οποίο υπέκλεψε την κοινοβουλευτική πλειοψηφία ο Γιώργος Παπανδρέου. Ετσι όπως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα και με τον ταχύτατο ρυθμό απονομιμοποίησης της πολιτικής της εξουσιαστικής ομάδας του πρωθυπουργού, δεν έχουν απομείνει χρονικά περιθώρια για τη διαμόρφωση «στρατηγικής». Μόνο υιοθέτηση τακτικών αποφυγής του χειρότερου -για τους υπερασπιστές του Μνημονίου- είναι εφικτή.

Ο κ. Παπανδρέου έχει δείξει σε πολλές περιπτώσεις ότι δεν έχει κανέναν σκοπό να εγκαταλείψει την εξουσία μέχρι να ολοκληρωθεί το επιμελώς προσχεδιασμένο έργο του. Τώρα που ζορίζουν τα πράγματα, παρατείνει τον πρωθυπουργικό βίο του με πρόγραμμα εικοσιτετραώρου.

Αυτό τουλάχιστον μαρτυρά η «αναδίπλωση» στο χρονοδιάγραμμα για την εκπαιδευτική «μεταρρύθμιση» που δρομολογεί η κ. Διαμαντοπούλου. Αντί της άμεσης ψήφισής του, το αναβάλλει για Σεπτέμβριο. Θα ήταν κανονική αυτοχειρία για το ΠΑΣΟΚ να συσπειρώσει τους φοιτητές, τους καθηγητές και τις πρυτανικές αρχές των πανεπιστημίων, την ίδια ώρα που χάσκει το τραύμα της πλατείας Συντάγματος και των μαζικών επιθέσεων που δέχονται οι βουλευτές των «ναι» στο Μνημόνιο και το Μεσοπρόθεσμο.

Αν αυτές οι δυνάμεις ενώνονταν σε μια ενιαία ομάδα αντιπαράθεσης με την κυβέρνηση, η τελευταία δεν θα προλάβαινε να μαζέψει ούτε τα ντοσιέ των υπουργείων που θα παρέδιδε.

Τώρα ακολουθείται η παλιά και δοκιμασμένη μέθοδος της σαλαμοποίησης των προβλημάτων και των μεγάλων προκλήσεων. Η κυβέρνηση εύχεται οι θερινές διακοπές, η σιωπή των ενσωματωμένων ΜΜΕ και οι δημοτικές συμμαχικές δυνάμεις να ελέγξουν την πυρκαγιά των «Αγανακτισμένων» που μαίνεται ακόμα.

Στη συνέχεια θα ακολουθήσει η κάμινος της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης. Αν μέχρι τον Σεπτέμβριο η Ιστορία δεν έχει ορίσει διαφορετικά…