Αναγκαστική φτωχοποίηση

Το όριο της φτώχειας είναι γνωστό. Και επισήμως και ανεπισήμως. Ο ανεπίσημος, αλλά απτός και ουσιαστικός ορισμός της ένδειας είναι η καθημερινότητα – μια κατάσταση διαρκώς επιδεινούμενη για εκατομμύρια Ελληνες.Ο επίσημος ορισμός της φτώχειας προκύπτει από στατιστικές μελέτες σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Για τη χώρα μας έχουν προκύψει ενδιαφέροντα στοιχεία από την έρευνα εισοδήματος και συνθηκών διαβίωσης των νοικοκυριών, έτους 2007 (European Union – Statistics on Income and Living Conditions), με περίοδο αναφοράς εισοδήματος το έτος 2006. Σύμφωνα με την μελέτη, το κατώφλι κινδύνου φτώχειας ανά άτομο είναι 6.120 ευρώ (ετήσιο εισόδημα). Ακόμα κι αυτή η στατιστική, ασφαλώς, είναι ιδιαίτερα αισιόδοξη με την κατάσταση όσων το εισόδημα ξεπερνά αυτό το ποσόν.

Οποιος αποπειραθεί να περάσει μια χρονιά με 7.000 ή 8.000 ευρώ είναι πολύ πιθανόν να αναγκαστεί να καταφύγει στα συσσίτια αγάπης της Εκκλησίας – χωρίς υπερβολή. Αν, μάλιστα, είναι αναγκασμένος να πληρώνει ενοίκιο για τη στέγασή του, θα βρεθεί σε εξαιρετικά δύσκολη θέση.

Κι όμως, ο υπουργός Οικονομικών Ευ. Βενιζέλος ανακοίνωσε ότι το όριο του αφορολογήτου μειώνεται στα 8.001 ευρώ. Θα πληρώσουν, δηλαδή, φόρο και όσοι αντεπεξέρχονται οριακά στις υποχρεώσεις τους!

Οποιοσδήποτε βάλει κάτω τους αριθμούς θα διαπιστώσει ότι η κυβέρνηση έχει θέσει ως στόχο την αναγκαστική φτωχοποίηση του ελληνικού λαού!

Τα αληθινά κίνητρα αυτών των παράξενων ανθρώπων που περιστοιχίζουν τον πρωθυπουργό μπορούν να γίνουν αντιληπτά μέσω των συνεπειών που προκαλούν οι πράξεις τους. Εξαθλιώνουν μεγάλα τμήματα του πληθυσμού, προβαίνουν σε θεαματικές υποτιμήσεις της αξίας της εργασίας και των ασφαλιστικών δικαιωμάτων, αποδυναμώνουν την εθνική άμυνα, διαλύουν τον κοινωνικό ιστό, απαξιώνουν τη δημόσια περιουσία.

Οι πράξεις τους είναι εύγλωττες.