Κι όμως, υπάρχουν άνθρωποι με εμπειρία στην πολιτική και την επικοινωνία που αναρωτιούνται: Γιατί κατεβαίνει ο κόσμος στους δρόμους; Γιατί πολιορκεί το Κοινοβούλιο; Γιατί αποδοκιμάζει με τόσο μεγάλη ένταση τους εκλεγμένους αντιπροσώπους του; Γιατί αποστρέφεται τα κόμματα, τους θεσμούς;
Απλό είναι το θέμα: σε όποια χώρα ο κάθε Τσουκάτος, ο κάθε Μαντέλης και ο κάθε Χριστοφοράκος και Καραβέλας είναι έξω τότε ο λαός, αργά ή γρήγορα, εισβάλλει μέσα! Οι πολλοί τοποθετούν βίαια εαυτούς στο «παιχνίδι» των λίγων και η οργή αναλαμβάνει το πηδάλιο της «συγκυβέρνησης».
Αν τύχει να περάσετε από τους τόπους όπου πραγματοποιούνται οι εκδηλώσεις διαμαρτυρίας των «Αγανακτισμένων» και συνομιλήσετε με αρκετούς από αυτούς, θα διαπιστώσετε ότι η κρίσιμη μάζα δεν είναι άνθρωποι απελπισμένοι. Δεν είναι οι άστεγοι, οι εξαθλιωμένοι, οι «δίχως στον ήλιο μοίρα» που γεμίζουν τις πλατείες και τις λεωφόρους. Τα μικρομεσαία και μεσαία στρώματα της κοινωνίας είναι εξοργισμένα με την κατάσταση που επικρατεί και με την εγκληματική ατιμωρησία σκαστών περιπτώσεων διαφθοράς και κακοδιαχείρισης εξουσίας και δημόσιου χρήματος.
Πώς μπορούν να αντιδράσουν διαφορετικά οι πολίτες όταν διαπιστώνουν ότι τα μεγαλύτερα εγκλήματα κατά της πατρίδας φέρουν επάνω τους τη σφραγίδα του «νόμιμου»; Τι μπορούν να πράξουν οι σκεπτόμενοι Ελληνες όταν γνωρίζουν ότι η Βουλή έχει νομοθετήσει την τάχιστη παραγραφή των πολιτικών εγκλημάτων;
Η οικονομική δυστοκία είναι αναπόφευκτο να προκαλεί δυσφορία. Ωστόσο, από μόνη της, δεν αρκεί για να αναγκάσει καταϊδρωμένους βουλευτές να τρέχουν πανικόβλητοι νυχτιάτικα στο Ζάππειο για να μη συναντήσουν τους εξαγριωμένους ψηφοφόρους τους.
Η αδικία και η ανισότητα είναι το εκρηκτικό μείγμα που ανατινάσσεται στις ημέρες μας. Η οικονομική κρίση λειτουργεί ως πυροκροτητής.
Η ώρα μηδέν πλησιάζει.
Μ.Η.Τ. 232120