Τρία χρόνια ΣΥΡΙΖΑ…

Τα βασικά συμπεράσματα από την κυβερνητική θητεία τουΑπό τον
Παναγιώτη Δούμα*

Σε λίγες μέρες θα συμπληρώσουμε τρία χρόνια με ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία. Αρχίζει μία μακρά περίοδος εκλογολογίας, ενώ οι δημοσκοπήσεις θα πυκνώσουν. Από τα μέχρι τώρα στοιχεία, ωστόσο, προκύπτουν τρία βασικά συμπεράσματα.Το πρώτο είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά τους άνευ προηγουμένου τριγμούς που προκάλεσε η διακυβέρνησή του, κατάφερε να παραμείνει στην εξουσία για μεγαλύτερο διάστημα από την κυβέρνηση Σαμαρά. «Φλερτάρει», μάλιστα, με ένα δεδομένο που η πολιτική ζωή της χώρας έχει να βιώσει από την εποχή Σημίτη: τη συμπλήρωση τετραετίας.

Το δεύτερο συμπέρασμα είναι ότι, παρά την εξαιρετικά δυσμενή συγκυρία του τρίτου Μνημονίου, των κεφαλαιακών ελέγχων, της υπερφορολογήσεως, αλλά και της αρνητικής αναπτύξεως και της υφέσεως, ο ΣΥΡΙΖΑ κλείνει απειλητικά την ψαλίδα -δημοσκοπικά τουλάχιστον- που τον χωρίζει από τη Ν.Δ. Υπάρχει δε ένα καθοριστικό ποσοστό από 15% έως 26% (ALCO 15-18/12/2017 και Kapa Research 11-12/2017 ) που συγκεντρώνει η αδιευκρίνιστη ψήφος.

Τα ανωτέρω στοιχεία θα έπρεπε να θορυβούν την αξιωματική αντιπολίτευση ακόμη και αν θεωρήσει δεδομένη την εκλογική νίκη, αφού ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται να διαθέτει μία συμπαγή βάση ψηφοφόρων, οι οποίοι εμφανίζονται προσκολλημένοι στο ερυθρό άρμα του Αλέξη Τσίπρα και θα τον στηρίξουν στην πεζοδρομιακή αντιπολίτευση που πρέπει να θεωρείται αυτονόητο ότι θα ασκήσει από την επομένη της απωλείας της εξουσίας.

Το τρίτο και σημαντικότερο συμπέρασμα είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε σε σύντομο χρονικό διάστημα να τσεκάρει ως εκπληρωμένο σημαντικό αριθμό των σημείων της αριστερής ατζέντας του. Αυτό είναι και το καταλυτικό δεδομένο για τη διαμόρφωση της σημερινής εικόνας. Μέσα σε τρία χρόνια ο Αλέξης Τσίπρας, συχνά μάλιστα με την ηθική ή και την έμπρακτη υποστήριξη του βασικού αντιπάλου του, επέτυχε να ξεκινήσει η διαδικασία οικοδομήσεως του τεμένους στον Βοτανικό, να εισαγάγει τις έμφυλες ταυτότητες στον δημόσιο διάλογο και στην Παιδεία, αλλά και να νομοθετήσει γι’ αυτές, να επιτύχει βαθιές αριστερές τομές στην Παιδεία, να επαναφέρει το πανεπιστημιακό άσυλο, να παράσχει μοναδική ασυλία στο παρακράτος των Εξαρχείων και στις ποικίλες αριστερές τρομοκρατικές οργανώσεις και να επιτύχει σημαντικό πλήγμα στην εθνική συνοχή με την πολιτική ακραίας ανοχής απέναντι στη λαθρομετανάστευση.

Ακόμη όμως και στον τομέα των οικονομικών, την ώρα που η Ν.Δ. διερρήγνυε τα ιμάτιά της ότι πρόκειται για ανίκανους χαραμοφάηδες, εξαντλώντας τα επιχειρήματά της στη γραφικότητα προσωπικοτήτων όπως ο Πολάκης, ο Καρανίκας και ο κυβερνητικός εταίρος, ο ΣΥΡΙΖΑ εξεπλήρωνε μία σαφώς σοσιαλιστική πολιτική, που είναι αυτή της υπερφορολογήσεως και του επιδοματικού οργασμού. Μέσω του δικού του Μνημονίου ο Αλέξης Τσίπρας προλεταριοποίησε όσο δεν πάει την ελληνική κοινωνία, επιτυγχάνοντας μία άνευ προηγουμένου -σε διεθνές επίπεδο- ταξική ισοπέδωση και δημιουργώντας δυνητικούς ψηφοφόρους του. Και όλα αυτά έχοντας στο πλευρό του έναν αποκαλούμενο «δεξιό λαϊκιστή». Μέσα σε μόνο τρία χρόνια η καθ’ υπερβολήν ρήση του Χρύσανθου Λαζαρίδη ότι «η Ελλάδα είναι η τελευταία κομμουνιστική χώρα» έγινε στυγνή πραγματικότητα. Κατέδειξε δε ως φθηνό και διάτρητο το επιχείρημα της διακυβερνήσεως Σαμαρά «μα τι άλλο να κάναμε, αφού κυβερνούσαμε με το ΠΑΣΟΚ;».

Την ίδια στιγμή, ο Κυριάκος Μητσοτάκης «φλερτάρει» με τα ορφανά του εκσυγχρονιστικού ΠΑΣΟΚ, υιοθετώντας τη διεθνώς χρεοκοπημένη ατζέντα της πολιτικής του μεσαίου χώρου, ενώ και στο Σκοπιανό συντάσσεται με τη σύνθετη ονομασία, παριστάνοντας ότι διαφωνεί. Και δεν είναι μόνον αυτά. Η Ν.Δ. -διά στόματος μάλιστα του «ακραιφνούς δεξιού» αντιπροέδρου της- μιλά υπέρ της εθνικά καταστροφικής ομοσπονδιοποιήσεως της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, συντασσόμενη με τη θέση Σουλτς, και αποδοκιμάζει τη στάση Ορμπαν, των χωρών του Βίζενγκραντ και του Τουσκ, που θεωρούν εσφαλμένη την ευρωπαϊκή πολιτική στο Προσφυγικό και την ενθάρρυνση που αυτή προσφέρει στις μεταναστευτικές ροές. Κι όμως, οι 1.000.000 αναποφάσιστοι, σύμφωνα με την Kapa Research, είναι στα περισσότερα στοιχεία τους πολύ πιο συμβατοί με την ατζέντα ΣΥΡΙΖΑ. Το μόνο σημείο στο οποίο διαφοροποιούνται από αυτήν είναι ότι κατά 60% θεωρούν τους μετανάστες βλαπτικούς για τη χώρα.

Αν η κυβέρνηση, όπως ακούγεται, επιτύχει επίλυση του Σκοπιανού -χάρη και στην καλή σχέση που ανέπτυξε με τη νέα κυβέρνηση των ΗΠΑ- χωρίς το συνθετικό «Μακεδονία», το μέλλον για τη Ν.Δ. θα είναι ζοφερό. Ισως μάλιστα αυτοί τους οποίους θεωρεί αυτονόητους να την εγκαταλείψουν για άλλες… πολιτείες!

*Eπιχειρηματίας, αντιπρόεδρος της ΝΕΑΣ ΔΕΞΙΑΣ