Εντάσσεται στις δυσίατες νόσους, με τα φάρμακα να είναι πιο προσιτάΑπό τη
Ρίτα Μελά
Tην ένταξη της ψωρίασης στην κατηγορία των δυσίατων νοσημάτων εξετάζει το υπουργείο Υγείας, έπειτα από σχετικό αίτημα του Πανελλήνιου Συλλόγου Ασθενών με Ψωρίαση και Ψωριασική Αρθρίτιδα «Επιδέρμια». Το αίτημα βρήκε θετική ανταπόκριση από την ηγεσία του αρμόδιου υπουργείου και αναμένεται η σχετική γνωμοδότηση του Κεντρικού Συμβουλίου Υγείας (ΚΕΣΥ).
Θετική ανταπόκριση, επίσης, βρήκε το αίτημα του Συλλόγου «Επιδέρμια» για τη μείωση του ποσοστού συμμετοχής των ασθενών στο κόστος θεραπείας από 25% σε 10% σε τοπικά και συστηματικά σκευάσματα. Επίσης, το υπουργείο Υγείας δεσμεύτηκε για την άμεση εφαρμογή των θεραπευτικών πρωτοκόλλων και των μητρώων ασθενών αναφορικά με την ψωρίαση.
Τα παραπάνω ανακοίνωσε η παθολόγος Παναγιώτα Μήτρου, συνεργάτιδα του γενικού γραμματέα του υπουργείου Υγείας, κατά τη διάρκεια ημερίδας με τίτλο «Forum Ανταλλαγής Απόψεων για την Ψωρίαση και την Ψωριασική Αρθρίτιδα», που διοργάνωσε ο Πανελλήνιος Σύλλογος Ασθενών με Ψωρίαση και Ψωριασική Αρθρίτιδα «Επιδέρμια».
Η ψωρίαση είναι ένα χρόνιο, ανίατο, μη μεταδιδόμενο νόσημα, που μπορεί να προκαλέσει αναπηρία και έχει σοβαρό αρνητικό αντίκτυπο στην ποιότητα ζωής των ασθενών, ανέφερε κατά τη διάρκεια της ομιλίας του ο καθηγητής Δημήτριος Ρηγόπουλος, διοικητής του Νοσοκομείου «Ανδρέας Συγγρός» και πρόεδρος της Ελληνικής Δερματολογικής και Αφροδισιολογικής Εταιρείας.
Οπως τόνισε ο κ. Ρηγόπουλος, η ψωρίαση είναι σύνθετη νόσος με πολλαπλές επιπτώσεις στην υγεία των ασθενών. Συνοδεύεται συχνά από άλλες παθήσεις, όπως ψωριασική αρθρίτιδα, καρδιαγγειακά νοσήματα, σακχαρώδης διαβήτης, μεταβολικό σύνδρομο, αγχώδεις διαταραχές και κατάθλιψη.
Πέρα από τις επιπτώσεις στην υγεία και την ποιότητα ζωής του ασθενούς, η ψωρίαση έχει αρνητικό αντίκτυπο στο ευρύτερο κοινωνικό σύνολο, καθώς το γεγονός ότι είναι χρόνια αλλά και η σοβαρότητα των συμπτωμάτων μπορεί να μειώσουν την παραγωγικότητα των ασθενών και να οδηγήσουν σε αύξηση του ποσοστού απουσίας από την εργασία τους ή νοσηλειών. Για αυτόν τον λόγο, η αποτελεσματική αντιμετώπιση της κοινωνικοοικονομικής επιβάρυνσης του νοσήματος απαιτεί τη λήψη μέτρων που θα ικανοποιούν τις ανάγκες των ασθενών σε κάθε πτυχή της καθημερινότητάς τους.