«Η γυναίκα του Καίσαρα δεν αρκεί να είναι τίμια, πρέπει και να φαίνεται τίμια». Αλλά και να μην το παρακάνει. Γιατί τότε αρχίζει η σύγχυση και πάει περίπατο η ουσία. Για παράδειγμα, η δημοσίευση των εταιρικών ανακοινώσεων της ΔΕΗ στον ημερήσιο Τύπο. Ωραία και καλά όλα τα περί προκηρύξεων διαγωνισμών μειοδοσίας για την ανάθεση των δημοσιεύσεων. Αν και δεν είμαστε βέβαιοι αν είναι απόλυτα ξεκάθαρο αυτό από τη νομοθεσία. Τέλος πάντων. Εδώ όμως δεν έχουμε να κάνουμε με μολύβια και γόμες χρήσιμα διά τα γραφεία και διά τις υπηρεσίες. Εχουμε να κάνουμε με έναν σκοπό και έναν στόχο. Και ο στόχος είναι η ευρεία και πανελλαδική απήχηση της εταιρικής δημοσίευσης.
Οπου η γυναίκα του Καίσαρα, και εν προκειμένω η ΔΕΗ, οφείλει να αποδείξει ότι ενημέρωσε τους πάντες γι’ αυτά που έχει υποχρέωση να ενημερώσει.
Συνεπώς οι δημοσιεύσεις σε ημερήσια έντυπα με κυκλοφορία 10.000-15.000 φύλλων εξυπηρετούν τον σκοπό και αποδεικνύουν ότι η ΔΕΗ κάνει καλά τη δουλειά της. Οταν όμως, για λόγους οικονομίας, η ΔΕΗ επιλέγει έντυπα αμφίβολης διανομής και κυκλοφορίας καποιων εκατονταδων (!) φύλλων, τότε η γυναίκα του Καίσαρα δείχνει αδικαιολόγητη υπερβολή. Και κυρίως δεν εξυπηρετεί τον σκοπό της.
Γιατί η οικονομία στη δαπάνη δημοσίευσης είναι άνευ σημασίας για δύο λόγους: Πρώτον, διότι δεν επιτυγχάνεται ο σκοπός της ενημέρωσης από έντυπα πανελλαδικής εμβέλειας. Και δεύτερον, από πουθενά δεν αποδεικνύεται η έκταση της ενημέρωσης στα έντυπα ασήμαντης κυκλοφορίας. Οπότε στεκόμαστε σε κάποιους τεχνοκρατικούς διαδικαστικούς τύπους και χάνουμε την ουσία. Πού είναι η ενημέρωση αυτών για οποία η ΔΕΗ υποχρεώνεται να πει στο πανελλήνιο;
Ισως η ΔΕΗ χρειάζεται να βάλει τους όρους της στους διαγωνισμούς. Αυτό είναι θεμιτό και εξυπηρετεί τον σκοπό. Αλλά δεν μπορεί να θεωρεί ως δεδομένες τις αυθαίρετες διαβεβαιώσεις ορισμένων για κυκλοφορίες και ενημερωτική απήχηση, όταν δεν υπάρχουν όχι μόνο έγκυρα στοιχεία αλλά ούτε καν στοιχεία. Ακόμη μία πτυχή του φαινομένου «μειοδοτικός διαγωνισμός» είναι η εταιρική οντότητα του πιθανού μειοδότη.
Τι σημαίνει αυτό; Οτι είναι αδιάφορο για τη διοίκηση της ΔΕΗ αν ο μειοδότης εχει εργαζομένους, πόσους έχει, πόσοι εξ αυτών είναι μέλη της ΕΣΗΕΑ, αν πληρώνει φόρους και εισφορές κ.λπ. Αρα η ΔΕΗ, αντί να συμπορευθεί με τα νέα ήθη που φιλοδοξεί -και ορθώς πράττει- η κυβέρνηση να φέρει στον πολύπαθο χώρο των ΜΜΕ, επιλέγει να κρυφτεί πίσω από τη δικαιολογία της μείωσης κόστους και ουσιαστικά να προβεί στη συνέχιση λειτουργίας εφημερίδων με αδιαφανή δομή ή ακόμα και πειρατικών εντύπων.
Ας δεχθούμε, λοιπόν, ότι η διοίκηση της ΔΕΗ παρασύρθηκε από τον υπερβάλλοντα ζήλο του «νέου», αγνόησε όλα τα προαναφερθέντα και προχωρά σε τέτοιες διαδικασίες. Εχει, όμως, τον χρόνο να ξαναμελετήσει την «πρωτοβουλία» της και να μεταρρυθμίσει τις διαδικασίες της, επί τα βελτίω όμως! Γιατί αρκετά έχουμε υποστεί από τους μαθητευόμενους μεταρρυθμιστές.
Μ.Η.Τ. 232120