Το τηλεφώνημα του εξ’ απορρήτων του Σαμαρά στον σκληρό του ΔΝΤ τον Δεκέμβριο που κατέληξε στην αποτυχία της διαπραγμάτευσης
Τα τραγικά λάθη της κυβέρνησης Τσίπρα και η προοπτική ρήξης με τους δανειστές κυριάρχησαν στον χθεσινό, κυριακάτικο Τύπο, μαζί με δημοσιεύματα για το παρασκήνιο της αδυναμίας της κυβέρνησης Σαμαρά να ολοκληρώσει την αξιολόγηση του προγράμματος με την τρόικα από τις ευρωεκλογές του περσινού Ιουνίου ως και τον Δεκέμβριο.
Ενα από τα πιο ενδιαφέροντα δημοσιεύματα, στην «Καθημερινή», σημειώνει ότι ο κ. Σαμαράς θεωρούσε πάντοτε ότι ο μοιραίος άνθρωπος στη διαπραγμάτευση ήταν ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ Π. Τόμσεν.
Οι εμμονές
Αποκαλύπτεται ότι ο τότε πρωθυπουργός προσπαθούσε να αποκωδικοποιήσει τις εμμονές Τόμσεν και ότι απέτυχε, επανειλημμένα, να τον παρακάμψει μέσω της καγκελαρίου Μέρκελ και του Αμερικανού υπουργού Οικονομικών Λιου. Υπογραμμίζεται δε ότι σημείο-κλειδί, που μάλλον έκρινε τα πάντα, ήταν ότι ο ίδιος ο Τόμσεν αναρωτιόταν γιατί η κυβέρνηση Σαμαρά αρνούνταν να τα βάλει με τα μεγάλα καρτέλ, τη διαπλοκή και τα συμφέροντα.
Επειδή scripta manent, η «δημοκρατία» υπενθυμίζει ότι από τις αρχές του 2013 προειδοποιούσε τον κ. Σαμαρά ότι η αδυναμία καταπολέμησης της διαφθοράς, της φοροδιαφυγής και των διάφορων ισχυρών (όσων δεν είχαν πλουτίσει με υγιείς όρους) θα αποδεικνυόταν η αχίλλειος πτέρνα της κυβέρνησής του και θα κόστιζε πανάκριβα στον ίδιο, στη Ν.Δ. και τη χώρα. Η αδράνεια Σαμαρά έναντι της διαπλοκής ήταν και παραμένει αναμφισβήτητη αλλά ήταν κι ένα οφθαλμοφανές επιχείρημα, που θα αξιοποιούσαν για λόγους τακτικής (ακόμα και αν δεν ήταν αλήθεια) ο Τόμσεν κι όλη η τρόικα.
Γράφαμε ότι περίπου το μισό της συνάντησης Ομπάμα – Σαμαρά τον Αύγουστο του 2013 ήταν αφιερωμένο στην ανάγκη καταπολέμησης της φοροδιαφυγής και των επενδυτικών αντικινήτρων στην Ελλάδα. Το ίδιο μήνυμα είχε λάβει ο κ. Σαμαράς από το Βερολίνο (τουλάχιστον τρεις τέσσερις φορές γνωρίζουμε εμείς), όπως και από το ΔΝΤ, με την Κ. Λαγκάρντ να είναι εξοργισμένη γιατί η κυβέρνηση δεν έκανε τίποτα με τους (πιθανούς) φοροφυγάδες που έδωσε στο πιάτο με τη γνωστή λίστα.
Επίσης, επειδή πολλά κρίνονται από τα πρόσωπα, υπογραμμίζαμε ότι ο περίφημος διαπραγματευτής του κ. Σαμαρά, ο Στ. Παπασταύρου, ακόμα κι αν πίστευε κανείς τις γελοίες διαρροές για την τακτική του (ως και εφάμιλλο του Χένρι Κίσιντζερ τον παρουσίαζαν!), δεν είχε καμιά πιθανότητα επιτυχίας· γιατί όλοι οι ξένοι, και κυρίως ο Τόμσεν, γνώριζαν την ανάμειξη Παπασταύρου με offshore εταιρίες στις Βερμούδες, στις Βρετανικές Παρθένους Νήσους και στον Παναμά. Η «δ» είχε εγκαίρως γράψει «Πού πας, ρε Παπασταύρου, στη Λαγκάρντ» και η γενική διευθύντρια είχε απαντήσει το προσβλητικό (και πλήρως αναμενόμενο) «έχω το πολύ 20′ για σας».
Χωρίς να τον κατονομάζει, η «Καθημερινή» αποκαλύπτει ότι τον Δεκέμβριο του 2014 στενός συνεργάτης του κ. Σαμαρά (δηλαδή ο κ. Παπασταύρου) είχε δίωρο τηλεφώνημα με τον κ. Τόμσεν, που κατέληξε στην αποτυχία της διαπραγμάτευσης. Και αναρωτιέται κανείς: Υπήρχε η παραμικρή πιθανότητα να πείσει τον Τόμσεν κάποιος που είχε ανάμειξη σε offshore και περίεργες κινήσεις εκατομμυρίων ανά τον κόσμο; Ακόμα και αν ο Τόμσεν χρησιμοποιούσε την άρνηση Σαμαρά να ερευνήσει τη «λίστα Λαγκάρντ» σαν πρόσχημα, δεν έπρεπε ο τότε πρωθυπουργός να του το στερήσει; Υπήρχε έστω και 1% πιθανότητα να πείσει ο Παπασταύρου τον Τόμσεν την πιο κρίσιμη ώρα; Τόσο λάθος ήταν (και είναι) η κρίση του κ. Σαμαρά για τον πρωταγωνιστή των offshore ή υπάρχει κι άλλο παρασκήνιο;
Μ.Η.Τ. 232120