Το παλατάκι του Βασιλικού Κήπου

Το παραμυθένιο (νεοκλασικού ρυθμού) διώροφο κτίριο που έφτιαξε η Αμαλία για να ηρεμεί από τις υποχρεώσεις της και αργότερα έγινε βοτανολογικό μουσείο

{Από το περιοδικό «δ» που κυκλοφορεί με την «κυριακάτικη δημοκρατία»}

H βασίλισσα Ολγα στέκεται όρθια έξω από το «βασιλικό περίπτερο», ανασαίνοντας βαθιά τα αρώματα του Κήπου. Είναι μόλις 17 ετών, ήδη παντρεμένη από πέρυσι με τον βασιλιά Γεώργιο Α΄, και το φετινό καλοκαίρι του 1868, ως νέα βασίλισσα της Ελλάδας, έχει αναλάβει πολλές υποχρεώσεις. Αυτή εδώ η γωνιά, με το παραμυθένιο μικρό κτίριο, την βοηθά να ηρεμεί. Ισως, σκέφτεται, για τον ίδιο ακριβώς λόγο η βασίλισσα Αμαλία είχε φροντίσει περίπου 20 χρόνια πριν να θεμελιωθεί το νεοκλασικού ρυθμού παλατάκι, παραγγέλνοντας τα σχέδια στον αρχιτέκτονα Παναγιώτη Κάλκο, που εργαζόταν στην υπηρεσία των ανακτόρων για τη διαμόρφωση του Βασιλικού Κήπου στο κέντρο της Αθήνας.

Αλλωστε και η ίδια συχνά περπατούσε από το διώροφο, με τη μικρή περιμετρική αυλή, τους δωρικούς κίονες, τις δύο εισόδους και το μαρμάρινο στέγαστρο, ως τον «θρόνο της Αμαλίας», το οκταγωνικό μεταλλικό στασίδι απ’ όπου η πρώτη Ελληνίδα βασίλισσα αγνάντευε την Ακρόπολη και τους κήπους. Το ίδιο αυτό όμορφο παλατάκι με τα πολλά παράθυρα, την επιτοίχια ξύλινη εσωτερική σκάλα και τα πήλινα τετράγωνα πλακίδια, που καλύπτουν μεγάλο μέρος των τοίχων εξωτερικά (επένδυση ιδιαίτερα διαδεδομένη τότε στη Γαλλία, αλλά πολύ σπάνια στην Ελλάδα), θα γίνει αργότερα το σπίτι του διευθυντή του κήπου, αν και θα μείνει στην ιστορία γνωστό ως το «περίπτερο της βασίλισσας Ολγας».

Αργότερα, το 1895 θα διαμορφωθεί για να υποδεχθεί το Βοτανολογικό Μουσείο και θα λειτουργήσει έκτοτε ως χώρος πληροφόρησης για τα φυτά, τις εργασίες και την ιστορία του κήπου. Σήμερα ο επισκέπτης -αν μπορούσε να μπει- θα έβλεπε δείγματα των διαφορετικών ποικιλιών δένδρων, φυτών και θάμνων, καθώς και ενημερωτικό υλικό σχετικά με τα είδη και την ιστορία της δενδροφύτευσης. Το μουσείο, ωστόσο, δεν είναι επισκέψιμο, καθώς παραμένει κλειστό εδώ και χρόνια, αφού οι εργασίες συντήρησης και αποκατάστασης ποτέ δεν τέλειωσαν…