Η Αφροδίτη της Μήλου είναι ένα από τα πιο διάσημα γλυπτά του κόσμου. Εδώ και 200 χρόνια από τη στιγμή που ανακαλύφθηκε στο νησί της Μήλου παραμένει μυστήριο η στάση που κρατά η Αφροδίτη.
Μια από τις θεωρίες για το τι κρατούσε με τα σπασμένα χέρια της η Αφροδίτη της Μήλου είναι αυτή της Elizabeth Wayland Barber, ομότιμης καθηγήτριας στο Occidental College και ειδική στις κλωστοϋφαντουργικές τέχνες στην αρχαιότητα, που το 1994 υποστήριξε ότι το άγαλμα απεικόνιζε την Θεά Αφροδίτη να γνέθει – κρατούσε μια ρόκα με μαλλί στο υψωμένο αριστερό της ώμο, ενώ με το δεξί της χέρι οδηγούσε το νήμα στο αδράχτι που κρέμονταν μπροστά της.
Από το 1890, ο Γάλλος αρχαιολόγος Salomon Reinach σε ένα δοκίμιο του υποστήριζε ότι η “Η Αφροδίτη της Μήλου είναι ένα μυστήριο”. Τον καιρό του Reinach, η φημολογία σχετικά με την αυθεντική στάση του αγάλματος είχε ανθίσει όπως μια μικρή βιομηχανία. Την φαντάστηκαν να στέκεται δίπλα σε ένα πολεμιστή, τον Άρη ή τον Θησέα, με το αριστερό χέρι να ακουμπά στον ώμο του. Ή να κρατάει ένα καθρέφτη, ένα μήλο, ή στεφάνια δάφνης, ενίοτε και να ακουμπά σε βάθρο το αριστερό της χέρι. Υπήρξαν εικασίες ακόμη ότι απεικονίζεται ως μητέρα που κρατά το μωρό της.
“Δεν υπάρχει άγαλμα ή έργο τέχνης που να έχει δώσει ποτέ αφορμή για τέτοια διαμάχη” υποστήριξε το 1902 δοκιμιογράφος. Ωστόσο, όπως είπε «παρά το τεράστιο και συνεχές ενδιαφέρον που εκδηλώνεται για το θέμα, παρά τις πικρές διαμάχες που έχουν λάβει χώρα από το πλανώμενο ερώτημα, η αναδόμηση της Αφροδίτης της Μήλου, η οποία θα ικανοποιεί τους πάντες, ή έστω την πλειοψηφία των κριτικών, φαίνεται τόσο μακριά όσο ποτέ”.
Η θεωρία της Elizabeth Wayland Barber’s Στο βιβλίο της “Η γυναικεία εργασία: Τα πρώτα 20.000 χρόνια” υποστηρίζει ότι το άγαλμα, κρατούσε μια ρόκα με μαλλί στο υψωμένο αριστερό της ώμο, ενώ με το δεξί της χέρι οδηγούσε το νήμα στο αδράχτι που κρέμονταν μπροστά της. Είναι η κατάλληλη μεταφορά για τη θεά του έρωτα και της αναπαραγωγής. “Κάτι νέο έρχεται σε ύπαρξη, όπου πριν υπήρχε σε άμορφη μάζα … Οι γυναίκες δημιουργούν το νήμα; Με κάποιο τρόπο το τραβούν έξω από το πουθενά, ακριβώς όπως παράγουν μωρά από το πουθενά”, γράφει ο Barber.
Για τους αρχαίους Έλληνες, το κλώσιμο, είχε συνάφεια με το σεξ. Ελληνικά αγγεία απεικονίζουν πόρνες να κλώθουν. Ήταν μια παραγωγική απασχόληση, ενώ περιμένουν για τους πελάτες. “Με τον ίδιο τρόπο που το σεξ ήταν το εμπόριο με τις πόρνες, έτσι και ήταν η κλωστοϋφαντουργία» γράφει ο ιστορικός τέχνης Rachel Rosenzweig το 2004 στο βιβλίο της “Η λατρεία της Αφροδίτης”. Ο Cosmo Wenman είναι ένας σχεδιαστής και καλλιτέχνης του Σαν Ντιέγκο ο οποίος κάνει σταυροφορία για να αναγκάσει τα μουσεία να δημοσιοποιήσουν τη 3-D ψηφιακή σάρωση των γλυπτών που εκθέτουν δημόσια.
Με την μέθοδό του είχε αποκαταστήσει τη χαμένη μύτη του Ινωπού στο Λούβρο, την προτομή του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Επίσης, ήξερε ότι είχε κάνει μια 3-D απεικόνιση της Αφροδίτης από υλικό υψηλής ακρίβειας. Συμβουλευτηκε το σκίτσο της Barber, εικόνες της νηματουργίας από την αρχαιότητα που βρήκαμε στο διαδίκτυο, και ένα βίντεο από το YouTube για το πώς να χρησιμοποιήσουμε ένα απλό αδράχτι και συνεργάστηκε με έναν ειδικό ανατόμο στα ψηφιακά, προκειμένου να αναπτύξουν μια 3-D απόδοση που θα διατηρούσε άθικτη την πόζα του αγάλματος. Μετά από μερικές επαναλήψεις, το αποτέλεσμα ήταν ένα πειστικό ψηφιακό μοντέλο. Στη συνέχεια πήγε σε εκτυπωτική εταιρεία 3D για να δημιουργήσει μια επιτραπέζια ρεπλίκα από το λευκό πλαστικό.
Για την επιτραπέζια Αφροδίτη του ο Cosmo, αποτύπωσε τα εργαλεία ως να είναι φτιαγμένα από ελαφρύ ξύλο και βαμμένα με χρυσό χρώμα. Αντί νήμα από μαλλί, χρησιμοποίησε μια χρυσή αλυσίδα, αντάξια για μια θεά.
The Huffington Post
Μ.Η.Τ. 232120