Στην εθνική συμμετοχή της Αρμενίας, που συμπεριελάμβανε καλλιτέχνες της διασποράς του ιστορικού αυτού λαού—που φέτος συμπληρώνονται 100 χρόνια από την επέτειο της Γενοκτονίας του, το 1915, από το Οθωμανικό Κράτος—απονεμήθηκε σήμερα ο Χρυσούς Λέον της 56ης Μπιενάλε Τέχνης στη Βενετία.
Η κριτική επιτροπή, πιστή στο γενικώτερο πνεύμα της φετινής Μπιενάλε, όπως το προανέκρουσε ο καλλιτεχνικός διευθυντής της Οκούι Ενουέζορ, το οποίο –σαν τον Angelus Novus του Πάουλ Κλέε κατά την ανάγνωση του Βάλτερ Μπενγιαμιν—κινείται προς τα μπρός στρέφοντας το βλέμμα προς την Ιστορία, απέτισε με την απόφασή της αυτή τιμή στον Αρμενικό Λαό, την παράθοση και την ιστορία του, αλλά και τους αγώνες του και τη συνεισφορά του στον ανθρώπινο πολιτισμό, αλλά και στην πορεία της σύγχρονης τέχνης, μέσα από πολλαπλούς ρόλους επιφανών εκπροσώπων του.
Ιδιαίτερη τιμητική μνεία για το καλλίτερο εθνικό περίπτερο και την προώθηση του έργου του εκθέτοντος καλλιτέχνη απονεμήθηκε στη συμμετοχή των ΗΠΑ, για την παρουσίαση του έργου της Τζόαν Τζόνας( Joan Jonas) “They Come to Us Without a Word”.
Επίσης με Χρυσό Λέοντα τιμήθηκε ως καλλίτερος καλλιτέχνης που συμμετέχει στην φερώνυμη της Μπιενάλε έκθεσης “Όλα τα Μέλλοντα του Κόσμου” (All the World’s Futures) την Αμερικανίδα καλλιτέχνιδα Adrian Piper για το έργο του The Probable Trust Registry: The Rules of the Game #1–3, που εκτίθεται στο Arsenale. Η έντονη προσωπικότητα της δουλειάς της, κι η ευστοχία της να επισημαίνει τη σχετικότητα και παροδικότητα των επικαιρικών συστημάτων αξιών που διέπουν τις εκάστοτε κοινωνικές συνθήκες, αποτέλεσαν έναν ισχυρό παράγοντα για τούτη την επιλογή.
Ο Αργυρός Λέοντας, για τον πλέον φέρελπι καλλιτέχνη στην ίδια, κεντρική, έκθεση απονεμήθηκε στον Νοτιοκορεάτη Im Heung-Soon για το έργο του Factory Complex.
Παράλληλα, η επιτροπή βράβευσε με ειδικές μνείες τους Χαρούν Φαρότσκι, από τη Γερμανία, τη Abounaddara collective, από τη Συρία και Μασινίσα Σελμάνι από την Αλγερία.
Το στοιχείο που χαρακτήρισε τη φετινή Μπιενάλε και που αποτυπώθηκε εύγλωττα στην απονομή των βραβείων, ήταν η ιδεολογικά κι αισθητικά στρατευμένη στροφή της προς την αποτύπωση των διαφορών, των βιαιοτήτων, των διακρίσεων και των προβλημάτων που κυριαρχούν στον κόσμο, μέσα από το μάτι και το κοινωνικο-αισθητικό φίλτρο του καθενός καλλιτέχνη. Οι πολλαπλές ματιές των καλλιτεχνών συναποτελούν ένα Σύμπαν που διαμορφώνει μία αλλοιώτικη άποψη για τον κόσμο.
Όπως τόνισε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, ο καλλιτεχνικός διευθυντής της 56ης Μπιενάλε Όκουϊ Ενουέζορ, τούτη η έκθεση οργανώνεται γύρω από διαφορετικά κι επάλληλα στρώματα, ώστε “όταν κάποιος επισκέπτεται την έκθεση, κάθε στρώμα της συναρθρώνεται γύρω από ένα βασικό ερώτημα, κάποιο πολιτικής φύσης, άλλο αισθητικής, επί τη βάση θα λέγαμε της ματιάς πάνω στην ανθρώπινη κατάσταση, μίας σκέψης πάνω στη βία, την υποκειμενικότητα, δεν υπάρχει μία μοναδική ευθεία στην θεματική της, μία χορδή που ενώνει την έκθεση, αλλά πάλι υπάρχει μία πανσπερμία από ιδέες”.
Μ.Η.Τ. 232120