Το 2001, o τότε πρόεδρος της Αργεντινής Φερνάντο δε λα Ρουά, εγκαταλείπει τη χώρα με ελικόπτερο. H κυβέρνησή του μόλις έχει παραιτηθεί, αφού προηγουμένως έχει κηρύξει πτώχευση. Από το ελικόπτερό του παρακολουθεί τους πολίτες της χώρας του να σπάνε τράπεζες είτε με τις κατσαρόλες είτε με λοστούς, σεκιουριτάδες να πυροβολούν στο ψαχνό τον κόσμο που λεηλατούσε σουπερμάρκετ, ανέργους μαζεμένους να σκίζουν λάστιχα αυτοκινήτων για να τα κάψουν. Περισσότεροι από 20.000.000 άνθρωποι -κάπου ο μισός πληθυσμός της χώρας- πέρασαν μέσα σε πολύ μικρό διάστημα από τη σχετική ευμάρεια στην απόλυτη ανέχεια. Από τότε πέρασαν 13 χρόνια.
Είχε προηγηθεί από το 1991 ένα σκληρό πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων κρατικών επιχειρήσεων και φυσικών πόρων του ΔΝΤ. Παράλληλα είχε «δολαριοποιηθεί» η οικονομία. Η ισοτιμία πέσου και δολαρίου γίνεται 1 προς 1, ωστόσο κανείς δεν πιστεύει στην πραγματική αξία του πέσο. Πολλοί κάτοικοι μαζεύουν και αποταμιεύουν δολάρια στις τράπεζες, οι οποίες με τον πληθωρισμό στο μηδέν μοιράζουν κατά κόρον πιστωτικές κάρτες με ετήσιο επιτόκιο 50%, ενώ στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ το επιτόκιο ήταν 7%. Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ’90, που χαρακτηρίστηκε η «δεκαετία της ντροπής», η χώρα είχε αποβιομηχανοποιηθεί, η ανεργία και η φτώχεια είχαν αυξηθεί δραματικά, ενώ το εξωτερικό χρέος έφτασε τα 130 δισ. δολάρια.
Δημοσίευμα
Υστερα από όλα αυτά, η Αργεντινή, αύριο, σύμφωνα με δημοσίευμα των «Financial Times», μπορεί να οδηγηθεί σε μια νέα χρεοκοπία μετά το αδιέξοδο της χώρας με τους πιστωτές της. Yπενθυμίζεται ότι το 2005 και το 2010 το 92% των κατόχων ομολόγων της Αργεντινής είχε συμφωνήσει να δεχτεί ένα «κούρεμα» της τάξης του 70%. Το υπόλοιπο 8%, όμως, αρνήθηκε να δεχτεί τους όρους του Μπουένος Αϊρες και προσέφυγε στη Δικαιοσύνη.
Καθώς η προοπτική χρεοκοπίας της Αργεντινής ενισχύεται, οι σκέψεις έχουν αρχίσει να επικεντρώνονται στις συνέπειές της. Οι οικονομολόγοι γενικά αναμένουν ένα βάθεμα της ύφεσης στη χώρα, αύξηση του πληθωρισμού και φυγή κεφαλαίων που πιθανόν να προκαλέσει μια δεύτερη υποτίμηση του νομίσματος της χώρας (πέσο) φέτος. Ωστόσο, λίγοι πιστεύουν ότι οι συνέπειες μιας χρεοκοπίας θα ήταν τόσο τρομερές όσο πριν από 13 χρόνια, όταν η ανεργία είχε φτάσει περίπου στο 25% και οδήγησε δεκάδες χιλιάδες Αργεντινούς στους δρόμους να μαζεύουν χαρτιά για να τα πουλήσουν σε εργοστάσια ανακύκλωσης. Η οικονομία δεν βρίσκεται σε τόσο βαθιά κρίση όπως το 2001, όταν η Αργεντινή υπέφερε από μια τετραετή ύφεση προτού χρεοκοπήσει.
Φερνάντες: Πληρώσαμε τα τοκομερίδια
Η πρόεδρος της χώρας Κριστίνα Φερνάντες έχει υιοθετήσει μια επιθετική στάση, υποστηρίζοντας ότι η Αργεντινή έχει εκπληρώσει τη δική της υποχρέωση, καταθέτοντας τις πληρωμές των τοκομεριδίων που λήγουν στις 30 Ιουλίου στην αμερικανική τράπεζα Bank of New York Mellon, αλλά ο δικαστής της Νέας Υόρκης Τόμας Γκρίζα απαγόρευσε τη μεταφορά των ποσών αυτών στους ομολογιούχους. «Σε χρεοκοπία οδηγούνται όσοι δεν πληρώνουν και η Αργεντινή πλήρωσε» δήλωσε η Φερνάντες, προσθέτοντας ότι πρόκειται να επινοηθεί ένας νέος όρος, ο Griefault, που είναι σύνθετος από το όνομα του δικαστή Γκρίζα (Griesa) και τη χρεοκοπία (default).
Το 2012, ο εν λόγω δικαστής επιδίκασε σε δύο αμερικανικά hedge funds -τα NML Capital και Aurelius- το ποσό των 1,33 δισ. δολαρίων. Είχαν αγοράσει, κόντρα στο ρεύμα, κρατικά ομόλογα της Αργεντινής, όταν αυτή χρεοκόπησε με την ελπίδα ότι η χώρα θα ήταν κάποτε και πάλι σε θέση να αποπληρώσει τα χρέη της. Η χώρα από τότε που χρεοκόπησε πλήρωνε δόσεις μόνο στους πιστωτές που είχαν συμβάλει στην αναδιάρθρωση του χρέους, αλλά έπρεπε να αποπληρώσει και νέες πιστώσεις που έλαβε μετά τη χρεοκοπία.
Ο Αμερικανός δικαστής έκρινε ότι η πρακτική αυτή ήταν παράνομη και πρώτα θα έπρεπε να αποπληρωθούν προηγούμενα χρέη.
Μ.Η.Τ. 232120