Οι προβλέψεις για το 2014

Εδώ ο καλός ο καφετζής. Εστω και με ρεβυθόζουμο, το διαβάζουμε το μέλλον. Το μόνο που απαιτείται είναι μπόλικο πολιτικό κατακάθι.

Ιανουάριος: Λεφτά υπάρχουν σ΄ αυτόν τον μήνα, αλλά τα έχουν άλλοι. Αν θέλεις να αποκτήσεις κι εσύ, γίνε πολιτικός. Κατά προτίμηση υπεύθυνος δεξιός, ψύχραιμος κεντρώος, εκσυγχρονιστής σοσιαλιστής ή ανανεωτής της Αριστεράς. Αν είσαι σταλινικός, μπορεί να τα κονομήσεις, αρκεί να μην εργάζεσαι για ομοϊδεάτες σου. Θα σε βάλουν να υπογράψεις ατομική σύμβαση με τον μισθό σου σε ρούβλια – καταβλητέα στην επόμενη αταξική κοινωνία.

Φεβρουάριος: Κρύο κάνει, αλλά μην ανάψεις το τζάκι. Ούτως ή άλλως, δεν έχεις τζάκι και δεν προβλέπεται να φτιάξεις. Το μόνο που θα σου χρειαστεί για να ζεσταθείς είναι καύσιμη ύλη και η άπλα της υπαίθρου. Αν σου έχουν ξεμείνει τα ωραία φυλλάδια με τα «Ζάππειο 1», «Ζάππειο 2» και δεν συμμαζεύεται, μην τα πυρπολήσεις. Είναι συλλεκτικά.

Μάρτιος: Ο μήνας της Εθνεγερσίας. Η πρωτοβουλία των 58 θα έχει αβγατίσει. Θα φτάσουν ίσα με τους 59 νοματαίους δίχως να υπολογίζεται το -πανταχού παρόν αλλά για τα κρίματά του «δεν πληρών’»- φάντασμα του Κώστα Σημίτη. Είναι λαοφιλείς οι 58, αλλά με ιδεολογικές προσθήκες από τη ΔΗΜ.ΑΡ. και την Ενωση Κεντρώων θα σκίσουν.

Μισέλ

Απρίλιος: Φουλ οι μηχανές της προεκλογικής περιόδου. Θα γίνουν εθνικές μαζί με ευρωεκλογές. Χαλασμός κυρίου. Επαναδιαπραγματεύσεις, δικαστήρια της Μέρκελ, πρωτάθλημα στον βάζελο και Κύπελλο στην Καλλονή – όλα θα τα τάζουν οι συνήθεις ύποπτοι, για να μη φάνε το σφόλι που έρχεται. Αλλά θα το φάνε και θα πουν “ευχαριστώ”.

Μάιος: Το σφόλι που λέγαμε προηγουμένως. Μεγάλο σαν τις καταθέσεις ΣΥΡΙΖΑίου βουλευτή και το Ε9 τυχεράκηδων αριστεροδέξιων κληρονόμων δυνατών επιθέτων και προγονικής καπατσοσύνης. Η φάπα πέφτει σύννεφο και οι κάλπες γεννοβολούν δυσαρέσκεια και εκδικητική διάθεση. Ο λαός είναι αχάριστος. Αντί να ευχαριστήσει εκείνους που τον έμαθαν να ζει χωρίς λεφτά, τους στέλνει στα σπιτάκια τους – και μερικούς τους ετοιμάζει για Κορυδαλλό μεριά.

Ιούνιος: Ολα βαίνουν καλώς. Η συζήτηση που κυριαρχεί δεν είναι το ελληνικό χρέος. Αυτό έχει καβαλήσει τα 500 τρισεκατομμύρια ευρώ (χώρια οι τόκοι) και συνεχίζει να καλπάζει. Η επαναδιαπραγμάτευση δεν έγινε ποτέ και δεν χρειάστηκε, άλλωστε. Η παρτίδα τούτη δεν σώζεται. Το θέμα που απασχολεί τους πάντες είναι αν έχει απομείνει έστω και ένας για να πάει διακοπές. Ο μόνος εύκαιρος είναι ο Λιάπης…

Παναγιώτης Λιάκος