Μεγαλώνουν έγκλειστα στη φυλακή μαζί με τις μητέρες τους. Τρυφερά πλασματάκια ηλικίας λίγων μηνών έως τριών ετών, που δεν έχουν συναντήσει ακόμη δρόμους, πλατείες, σπίτια, παρά μόνο κάγκελα. Στις φυλακές του Ελαιώνα οι γυναίκες κρατούμενες γεννούν και δίνουν τα πρώτα μαθήματα ζωής στα παιδιά τους, τα οποία βρίσκονται μαζί τους πίσω από τα σίδερα.
Με αυτό το συγκλονιστικό θέμα επιστρέφει σήμερα (16.00) η εκπομπή «Προσωπικά» στη συχνότητα της ΝΕΤ συνεχίζοντας να παρουσιάζει πρωταγωνιστές της ζωής, οι οποίοι αφηγούνται τη δική τους ξεχωριστή ιστορία.
Η Ελενα Κατρίτση καταπιάνεται με το εξαιρετικά ευαίσθητο κοινωνικό θέμα, την έγκλειστη μητρότητα και την επόμενη μέρα για τις φυλακισμένες μητέρες. Τα στοιχεία μιλούν από μόνα τους. Τα δύο τρίτα των έγκλειστων γυναικών είναι μητέρες τουλάχιστον ενός παιδιού κάτω των 18 ετών. Τα παιδιά που γεννιούνται κάνουν τα πρώτα τους βήματα μέσα σε ένα κελί. Είναι αναγκασμένα να ζήσουν διαφορετικά από όλα τα άλλα. Γι’ αυτά ο κόσμος είναι η φυλακή και το κελί το δωμάτιό τους. Χωρίς να έχουν φταίξει σε τίποτα, εξαναγκάστηκαν να ζουν με ένα δυσβάσταχτο βάρος το οποίο φόρτωσε στους παιδικούς τους ώμους το πιο κοντινό και αγαπημένο τους πρόσωπο. Η ίδια η μητέρα τους.
Σκληρές εικόνες
«Ο χώρος των φυλακών είναι ο πλέον ακατάλληλος για να μεγαλώσει ένα παιδί. Οι συνθήκες είναι εξαιρετικά δύσκολες. Ποιος δεν συγκλονίζεται όταν βλέπει δυο χεράκια να βγαίνουν από το παραθυράκι της βαριάς πόρτας του κελιού; Οι εικόνες είναι πολύ σκληρές» μας λέει η δημοσιογράφος, η οποία τονίζει ότι η μεταφορά των γυναικείων φυλακών στη Θήβα έχει δυσχεράνει ιδιαίτερα τη ζωή των εγκλείστων, αφού τα επισκεπτήρια λόγω απόστασης είναι σπάνια και οι συγγενείς τους ελάχιστες φορές μπορούν να τους στείλουν κάποια υποτυπώδη πράγματα για να μπορέσουν να έχουν μια αξιοπρεπή διαβίωση.
Ζητείται ανθρωπιά
Υπάρχουν μητέρες που μεγαλώνουν τα παιδιά τους χωρίς να τα βλέπουν, να τα ακούν, να τα αγγίζουν. Η πραγματική τους φυλακή είναι ο φόβος τους να μη συμβεί κάτι στα παιδιά τους και να μη βρίσκονται κοντά τους. «Αυτοί οι άνθρωποι είναι αποκλεισμένοι. Ο,τι γίνεται βασίζεται στον εθελοντισμό. Ολοι περνούν δύσκολα στις μέρες μας, αλλά καλό είναι κάποια κοινωνικά θέματα να τα προσεγγίζουμε και να συμβάλλουμε ο καθένας με τον τρόπο του. Ρούχα, παιχνίδια, πάνες μπορεί σε κάποιους να θεωρούνται δεδομένα, αλλά εκεί είναι πολύ απαραίτητα και σε έλλειψη» τονίζει η Ελενα Κατρίτση.
Οι συγκλονιστικές μαρτυρίες γυναικών που πρόκειται να γεννήσουν μέσα στη φυλακή, μητέρων που μεγαλώνουν τα παιδιά τους μέσα στα κελιά, εκείνων που περιμένουν να τα δουν μια φορά τον μήνα, έστω και για λίγα λεπτά, άλλων που δεν τα βλέπουν καθόλου αλλά και μανάδων που προσπαθούν να βρουν μια θέση στην κοινωνία, κυρίως όμως τη θέση τους στις ζωές των παιδιών τους, μπαίνουν σε πρώτο πλάνο στην εκπομπή «Προσωπικά».
Ο Γολγοθάς που έρχεται μετά την αποφυλάκιση
Για πολλές από αυτές τις μητέρες ο πραγματικός γολγοθάς ξεκινά όταν κλείνει πίσω τους η βαριά σιδερένια πόρτα της φυλακής κι έρχονται αντιμέτωπες με τις προκαταλήψεις μιας κοινωνίας που αρνείται την επανένταξη ανθρώπων με παραβατική συμπεριφορά, ακόμα και αν έχουν πληρώσει το τίμημα των πράξεών τους. Οπως επισημαίνει η κ. Κατρίτση, «οι κρατούμενες λένε ότι έναν πατέρα στη φυλακή τον συγχωρεί η κοινωνία πολύ πιο εύκολα απ’ ό,τι μια μάνα. Το στίγμα της φυλακής βαραίνει και οι γυναίκες που αποφυλακίζονται έχουν να αντιμετωπίσουν εκτός από το κοινωνικό περιβάλλον ακόμη και το ίδιο τους το παιδί, που πληγωμένο και ταπεινωμένο τις απορρίπτει».
Κωνσταντίνα Γαρνέλη
Μ.Η.Τ. 232120