Κι ο εμφύλιος της Συρίας -όπως όλοι οι πόλεμοι- κάποια στιγμή θα τελειώσει. Οι νικητές θα επιβάλουν το «δίκιο» τους και οι ηττημένοι θα το αποδεχτούν στην καθιερωμένη -σ’ αυτές τις περιπτώσεις- τελετή παράδοσης.
Μια διαδικασία που γενικά οι ιστορικοί συνηθίζουν να ονομάζουν «Συνθήκη Ειρήνης». Κι αν όλα δείχνουν ότι τελικά σε περιόδους… αναγέννησης της ειρήνης τα πάντα μπορούν να διευθετηθούν σε πολιτικο-στρατιωτικό επίπεδο, τίποτε δεν μοιάζει να μπορεί να «αποζημιώσει ψυχικά» τα παιδιά -ίσως τα μεγαλύτερα θύματα των ένοπλων συγκρούσεων- τα οποία ήδη από τα πρώτα τρυφερά χρόνια της ζωής τους είχαν την ατυχία να γνωρίσουν τη φρίκη του πολέμου.
Για τα ψυχικά τραύματα πολλών παιδιών στη Συρία, τα οποία έχουν υπάρξει αυτόπτες μάρτυρες δολοφονιών, βασανιστηρίων και άλλων αγριοτήτων στη διάρκεια της 18μηνης κρίσης που συνταράσσει την πατρίδα τους, προειδοποιούσε χθες η διεθνής μη κυβερνητική οργάνωση «Σώστε τα Παιδιά». Με τους ανθρώπους της να κάνουν λόγο για την ύπαρξη «σοκαριστικών μαρτυριών» στους προσφυγικούς καταυλισμούς στα συριακά σύνορα, οι οποίες αποκαλύπτουν ότι τα παιδιά «έγιναν στόχος άγριων επιθέσεων, είδαν να πεθαίνουν οι γονείς τους, τα αδέλφια τους ή άλλα παιδιά, ενώ υπήρξαν πολλά που έγιναν μάρτυρες ή θύματα βασανιστηρίων».
«Εχουν διαπραχθεί φρικτές πράξεις βίας σε βάρος των παιδιών στη Συρία. Τα παιδιά αυτά έχουν ανάγκη από ειδική φροντίδα για να ξεπεράσουν τα τραύματα που έχουν υποστεί» δήλωσε χαρακτηριστικά για το θέμα η διευθύντρια της οργάνωσης Τζασμίν Γουίτμπρεντ. Τόνισε επίσης ότι «οι μαρτυρίες τους πρέπει να καταγραφούν για να πληρώσουν όσοι ευθύνονται για τις βιαιότητες σε βάρος των παιδιών αυτών».
«Είδα νεκρούς και τραυματίες παντού στο έδαφος (…) είδα ανθρώπινα μέλη το ένα πάνω στο άλλο και σκυλιά να τρώνε πτώματα δύο ημέρες έπειτα από σφαγή» είπε ο 14χρονος Χασάν, τη στιγμή που ο 15χρονος Χαλίντ διηγούνταν στους ανθρώπους της οργάνωσης «Σώστε τα Παιδιά», το πώς τον βασάνισαν μέσα στο παλιό του σχολείο που είχε μετατραπεί σε κέντρο κράτησης. «Βλέπετε αυτά τα σημάδια; Τα χέρια μου ήταν δεμένα με πλαστικό σκοινί. Τα είχαν σφίξει πολύ. Και ο καθένας έσβηνε το τσιγάρο του επάνω μου. Να, δείτε τις πληγές» έλεγε ο Χαλίντ, δείχνοντας τα αποτυπώματα που φρόντισε να αφήσει για πάντα επάνω του το καθεστώς Ασαντ.
Γιώργος Τραπεζιώτης
Μ.Η.Τ. 232120