Πολύβουη προσπαθεί να γίνει και πάλι, έπειτα από αρκετά χρόνια, η πολύπαθη πλατεία Ομονοίας, κάτι που κατά γενική ομολογία των επαγγελματιών της περιοχής φαίνεται -μέχρι στιγμής- να καταφέρνει.
Η πρόσφατη επίσκεψη του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά, σε συνδυασμό με κάποια από τα μέτρα που λαμβάνονται προς αυτήν την κατεύθυνση, όπως η παραχώρηση αδειών για τραπεζοκαθίσματα επί της πλατείας καθώς και η συνεχιζόμενη επιχείρηση «Ξένιος Δίας» της ΕΛ.ΑΣ., έχουν κάνει καταστηματάρχες και εργαζομένους να αισιοδοξούν για το μέλλον της περιοχής και των επιχειρήσεών τους κατ’ επέκταση. Βέβαια, όπως και οι ίδιοι τονίζουν, χρειάζεται να γίνουν πολλά ακόμη βήματα και να παρθούν γενναίες αποφάσεις προκειμένου η κεντρικότερη πλατεία της πρωτεύουσας να βρει ξανά λίγη από τη χαμένη της αίγλη.
«Δίνεται η εντύπωση ότι κατά τους δύο τελευταίους μήνες όντως είναι καλύτερα τα πράγματα, αλλά θέλει πάρα πολλή δουλειά μέχρι να πούμε ότι είμαστε πλήρως ικανοποιημένοι» αναφέρει ο Χρήστος Χασιώτης, υπάλληλος σε καφέ της πλατείας, το οποίο μάλιστα επισκέφθηκε ο κ. Σαμαράς, συνοδεία του υπουργού Δημόσιας Τάξης Νίκου Δένδια, κατά τη διάρκεια του οδοιπορικού τους στην περιοχή το Σάββατο 1η Σεπτεμβρίου. Για την πολυσυζητημένη επίσκεψη μάλιστα αυτή καθαυτήν ο κ. Χασιώτης θεωρεί ότι δεν έγινε για λόγους εντυπωσιασμού, «αλλά και έτσι να είναι, ήταν ο πρώτος πρωθυπουργός που βρέθηκε εδώ. Αυτό από μόνο του στέλνει το μήνυμα ότι η Πολιτεία είναι και πάλι παρούσα. Καλό έκανε λοιπόν, κακό δεν έκανε. Εμείς εξάλλου δεν ανήκουμε πολιτικά κάπου, είμαστε με αυτόν που θα κάνει καλό. Τη δουλειά μας θέλουμε να κρατήσουμε και τις θέσεις εργασίας μας. Οσοι έχουν αντίθετη άποψη ας έρθουν αυτοί εδώ, να κάνουν επένδυση μισού εκατομμυρίου ευρώ και μετά να κυνηγάνε καθημερινά τους ναρκομανείς, τους αλήτες και τους εμπόρους για να προστατεύσουν την περιουσία τους».
Παρ’ όλα αυτά, πεποίθηση όλων είναι ότι, αν δεν συνεχιστούν οι κινήσεις προς την κατεύθυνση της «επιστροφής» της Ομόνοιας στους Αθηναίους, σύντομα αυτό που θα έχει μείνει θα είναι «μια τρύπα στο νερό». Ο Βασίλης, ο οποίος εργάζεται σε κατάστημα ένδυσης επί της πλατείας για περισσότερο από 10 χρόνια, δεν κρύβει την αισιοδοξία του αλλά και την ανησυχία του για το τι μέλλει γενέσθαι. «Θα έλεγα ότι αυτό το δίμηνο ήταν από τα καλύτερα για την περιοχή, τουλάχιστον τα τελευταία τέσσερα χρόνια, από τότε δηλαδή που η κατάσταση άρχισε να ξεφεύγει από κάθε έλεγχο. Ομως, δεν μπορώ να κάνω κάτι περισσότερο από το να εύχομαι απλά να μην είναι προσωρινή αυτή η βελτίωση» λέει.
Τις βραδινές ώρες, άλλωστε, η ανομία εξακολουθεί να βασιλεύει στην Ομόνοια και μαζί της βασιλεύει ο τρόμος στην καρδιά επιχειρηματιών και εργαζομένων της περιοχής, οι οποίοι είναι αναγκασμένοι να «εξαφανίζονται» προτού πέσει το σκοτάδι, φοβούμενοι για την ασφάλειά τους. «Τώρα που χειμωνιάζει και σιγά σιγά θα αρχίσει ξανά να βραδιάζει νωρίτερα, θα δούμε αν τα μέχρι τώρα μέτρα θα έχουν διάρκεια ή θα ξαναδούμε το έργο στο οποίο τόσες φορές έχουμε γίνει θεατές» αναφέρει εργαζόμενος σε γνωστό κατάστημα της περιοχής, που θέλησε να διατηρήσει την ανωνυμία του (όπως και αρκετοί άλλοι) ώστε να αποφύγει την πιθανή στοχοποίησή του από τον «υπόκοσμο» της νυχτερινής Ομόνοιας.
«Οταν ξεκίνησα εγώ να εργάζομαι εδώ, έναν χρόνο πριν, τριγυρνούσαν απέξω κάθε λογής παράνομοι, ναρκομανείς και κακοποιοί. Μετά τον “Ξένιο Δία” όμως οι λαθρομετανάστες τουλάχιστον λιγόστεψαν αισθητά, ειδικά πάνω στην πλατεία. Σίγουρα βοήθησε και η επίσκεψη του πρωθυπουργού, για όποιον λόγο και να έγινε αυτή» σχολιάζει ο Θοδωρής Λαμπρινός, υπεύθυνος σε κατάστημα τροφίμων. Αδιαμφισβήτητα ωστόσο ο ίδιος, όπως και ο Βασίλης, τονίζει ότι τις βραδινές ώρες, μετά το κλείσιμο των καταστημάτων, τίποτα δεν είναι το ίδιο, αφού και οι περιπολίες των αστυνομικών μειώνονται αισθητά. Εξάλλου, αυτό στο οποίο στέκεται ο κ. Λαμπρινός είναι η -ταυτόχρονη με την εξυγίανση της Ομόνοιας- υποβάθμιση των στενών γύρω από αυτή. Εκεί όπου δύσκολα φτάνει το βλέμμα των περαστικών, Ελλήνων και τουριστών. Εκεί όπου δύσκολα φτάνουν ως και τα περιπολικά της Αστυνομίας, δημιουργώντας ουσιαστικά ένα γκέτο στην καρδιά της πόλης. Οσο κλισέ, τετριμμένη, χιλιοειπωμένη και να ακούγεται αυτή η φράση, είναι πέρα για πέρα αληθινή, ίσως αυτός να είναι και ο λόγος που είναι τόσο ευρέως διαδεδομένη τελευταία.
Στη Σωκράτους και στα άλλα στενά όπου ο «Ξένιος Δίας» δεν έφτασε ποτέ
Σωκράτους, Σοφοκλέους, Ξούθου, Βερανζέρου, Μενάνδρου, Γερανίου, Αναξαγόρα, Θεάτρου και Ευριπίδου. Μερικοί μόνο από τους δρόμους σε απόσταση αναπνοής από την πλατεία Ομονοίας, που αποτελούν εδώ και καιρό τους «σκουπιδότοπους» ψυχών της ταλαιπωρημένης πρωτεύουσας. Εκεί ο «Ξένιος Δίας» είναι σαν να μην έφτασε ποτέ και σίγουρα ο πρωθυπουργός δεν θα είχε τον χρόνο να περπατήσει επισκεπτόμενος την περιοχή.
Απόγευμα Τετάρτης 19 Σεπτεμβρίου. Διασχίζοντας τη Σωκράτους, φτάνουμε στην οδό Θεάτρου. Στην άλλοτε κοσμική πλατεία της Αθήνας δεν υπάρχει σχεδόν κανείς. Τα περισσότερα μαγαζιά είναι κλειδαμπαρωμένα, οι κάδοι ξεχειλίζουν από σκουπίδια και ένας ντίλερ μάς πλησιάζει διστακτικά για να «σπρώξει» το εμπόρευμά του. Αφού τον προσπερνάμε, στρίβουμε στη Μενάνδρου και από εκεί στη Σοφοκλέους. Οι πινακίδες των καταστημάτων και οι παρέες έξω από αυτά θυμίζουν παζάρι της Ανατολής. Τα βλέμματά τους στρέφονται πάνω μας με καχυποψία, μια και είμαστε οι μοναδικοί Ελληνες (!) που εισέβαλαν «στην περιοχή τους». Οι ελάχιστοι που μας πλησιάζουν μας επιδεικνύουν την πραμάτεια τους: Κινητά, κάμερες, κάτι ακαταλαβίστικα και φυσικά ναρκωτικά. Περπατάμε βιαστικά προς τη Γερανίου. Εκεί το σκηνικό αλλάζει, εξαθλιωμένοι «ζωντανοί νεκροί» καθισμένοι σε σκαλοπάτια «φτιάχνονται» και συζητάνε αργά. Αλλοι «βαράνε» στα χέρια, άλλοι στα πόδια, στις παλάμες, ακόμα και στον λαιμό. Δίπλα τους πεταμένες σύριγγες, φρέσκα αίματα στο πεζοδρόμιο και ένας σορός από κομμένα κουτάκια, που πριν από λίγο κάποιοι άλλοι χρησιμοποίησαν για να λιώσουν την ηρωίνη τους.
Προχωρώντας στην Αναξαγόρα βλέπουμε και πάλι μετανάστες «ακροβολισμένους» στις γωνίες, σαν κάτι να περιμένουν, ενώ δύο ρακένδυτοι νέοι με χαμένο βλέμμα «σέρνουν» τα βήματά τους προς την Πειραιώς… Τους ακολουθούμε κι εμείς με κατεύθυνση την Ομόνοια. Φτάνοντας, η πάντα μουντή πλατεία φαντάζει «παράδεισος», σαν αυτόν όπου βρέθηκε ο πρωθυπουργός τρεις εβδομάδες πριν. Σε σύγκριση με τα στενά, σκοτεινά δρομάκια με τα λαμπρά αρχαιοελληνικά ονόματα βέβαια, που λίγο πριν διασχίσαμε, είναι όντως «παράδεισος»! Μόνο που ο Αντώνης Σαμαράς δεν είδε ποτέ την «κόλαση» των προαναφερθεισών οδών.
Η απουσία της Αστυνομίας και κάθε υποψίας οργανωμένου κράτους έχει μετατρέψει αυτές τις περιοχές σε άβατο και, όπως μας είπε ένας από τους εργαζομένους σε φαστ φουντ της Ομόνοιας, «είναι μόλις τρία λεπτά με τα πόδια. Το βράδυ λοιπόν όλοι αυτοί, που έχουν στοιβαχτεί εκεί, ανηφορίζουν ξανά στην πλατεία και μας ξυπνάνε απότομα από το όνειρο της καθαρής Ομόνοιας». Μακάρι να συνεχιστεί, λένε, η προσπάθεια, αλλά θέλουν να δουν πολλά ακόμα για να πειστούν, αφού κατά το παρελθόν αυτή η πλατεία έχει «καθαρίσει» αμέτρητες φορές.
Αγγελος Σκορδάς
Φωτογραφίες: Χρήστος Ζήνας
Μ.Η.Τ. 232120