Στις αρχές του 2012, σχετικές δημοσκοπήσεις υποστήριζαν ότι οι περισσότεροι Ισλανδοί ήταν αντίθετοι με τη δικαστική δίωξη του πρώην πρωθυπουργού της χώρας, ο οποίος κατηγορείται για τις ευθύνες του στην ελλειμματική διαχείριση της οικονομικής κρίσης του 2008 στην Ισλανδία. Η δίκη του Γκέιρ Χάαρντε, όμως, ξεκίνησε στις 5 Μαρτίου και ολοκληρώθηκε την Πέμπτη, ενώ ο πολιτικός, ο οποίος παραιτήθηκε από την πρωθυπουργία τον Ιανουάριο του 2009, περιμένει πλέον την ετυμηγορία του ειδικού δικαστηρίου της χώρας.
Ο Γκέιρ Χάαρντε επισήμως λοιπόν είναι πλέον ο πρώτος πρωθυπουργός, παγκοσμίως, ο οποίος καλείται να λογοδοτήσει για τις επιλογές του και τη διάρκεια της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Πριν από τις οικονομικές δυσκολίες, ο Χάαρντε ήταν εξαιρετικώς συμπαθής στους πολίτες της Ισλανδίας, αλλά κατηγορήθηκε για καταστροφικές παραλείψεις, όταν το φθινόπωρο του 2008 οι πιο σημαντικές τράπεζες της Ισλανδίας κατέρρευσαν και πολλοί πολίτες έχασαν τα ποσά που είχαν αποταμιεύσει. Ο επικεφαλής της τότε κυβέρνησης συνεργασίας παραιτήθηκε, ενώ οι συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας αυξάνονταν.
Φαίνεται ότι η κυβέρνηση συνεργασίας του Χάαρντε διατήρησε έναν επικίνδυνο συνδυασμό νομικής δυσπραγίας και πολιτικής διαπλοκής με τους οικονομικούς παράγοντες της χώρας, το οποίο διευκόλυνε την εκμετάλλευση της χώρας από κερδοσκόπους. Ο Χάαρντε, όμως, υποστηρίζει ότι έχει επιλεγεί σαν αποδιοπομπαίος τράγος από τη σύγχρονη κυβέρνηση, ενώ ιδανικώς θα κατηγορούνταν μαζί του και υπουργοί που συμμετείχαν στην κυβέρνησή του και οι οποίοι προέρχονται από το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, το οποίο διαθέτει πλέον την κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Οι σοσιαλδημοκράτες υπουργοί δεν παραπέμφθηκαν σε δίκη, καθώς σχετική ψηφοφορία στο Κοινοβούλιο αποφάσισε να μη ζητήσει τη δικαστική τους δίωξη.
Η Ισλανδία έχει διασφαλίσει διάφορα δάνεια από το ΔΝΤ και τις σκανδιναβικές χώρες, και φαίνεται να διαχειρίζεται την επανόρθωση της οικονομίας της. Η δίκη του Χάαρντε, όμως, παραμένει σημείο ενδιαφέροντος και σχολιασμού στη χώρα, αλλά και διεθνώς, καθώς πολλοί υποστηρίζουν ότι, ενώ δεν αποκλείεται να διαθέτει πολιτικά και κομματικά κίνητρα, θέτει ένα παράδειγμα το οποίο έχει τη δυνατότητα να επιβάλλει περισσότερο προσεκτικές πολιτικές.
Αλέξανδρος Μόρντουντακ
Μ.Η.Τ. 232120