ΠΑΣΟΚ και ΔΕΟΣ μέρος δευτερον χθες στη Βουλή. Αυτή τη φορά από τον υπουργό Υγείας Ανδρέα Λοβέρδο, ο οποίος με μια ομιλία διχασμού αποκάλυψε το πώς θέλει να περάσει η κυβέρνηση τα νέα μέτρα αβρόχοις ποσί για την ίδια. Πολύ απλά χωρίζοντας την Ελλάδα στη μέση και υποστηρίζοντας ότι το 1.000.000 δημόσιοι υπάλληλοι πρέπει να είναι εχθροί των υπολοίπων, αλλά και ότι οι μόνοι ευτυχείς σε αυτόν τον τόπο είναι οι αριστεροί.
Εχοντας καταλάβει ότι ως δελφίνος πρέπει να καλλιεργήσει ένα προφίλ διαφορετικό από τους υπολοίπους, ο Ανδρέας Λοβέρδος βγήκε χθες στον Ευάγγελο Βενιζέλο από…δεξιότερα. Μιλώντας στη Βουλή λες και είναι ο μεγαλύτερος δεξιός που πέρασε ποτέ από τον τόπο (αν και… πρώην Κνίτης), είπε ότι μόνο όποιος δήλωνε αριστερός κατάφερνε να επιβιώσει μετά τη Μεταπολίτευση, αλλά και ότι η ζωή στην Ελλάδα δεν έχει αξία αν δεν είσαι αριστερός. Μεγαλη «φιλοσοφια».
Η σκηνοθεσία πάντως ήταν άριστη. Γιατί μόνο ο Ανδρέας Λοβέρδος θα μπορούσε να συνδέσει την πυροπροστασία του κτιρίου του υπουργείου Υγείας με την Αριστερά της Μεταπολίτευσης. Και αυτό γιατί θυμήθηκε την τραγωδία με την πυρκαγιά στη Marfin για να πει ότι το θέμα θάφτηκε από τα κανάλια επειδή οι νεκροί δεν ήταν αριστεροί.(πως το καταλαβε?) «Επειδή οι νεκροί δεν ανήκαν στην Αριστερά, το θέμα ξεπετάχτηκε σε δέκα λεπτά. Διότι στη μεταπολιτευτική Ελλάδα η αξία της ζωής είναι μόνον εάν είσαι αριστερός.
Εάν δεν είσαι αριστερός, σε πεθαίνουν σε δύο ημέρες. Ο,τι γινόταν μετά τον Εμφύλιο αντεστράφη μετά τη Μεταπολίτευση» είπε ο υπουργός.
Λίγη ώρα αργότερα, όμως, έδωσε και συνέχεια, βάζοντας στο στόχαστρό του τους δημοσίους υπαλλήλους, αφού τους χαρακτήρισε «προξένους της ταλαιπωρίας των πολιτών». «Το 1.000.000 υπάλληλοι, που ταλαιπωρούν 10.000.000, με τη βεβαιότητα ότι το Δημόσιο είναι ισόβιο, έφερε τα πράγματα εδώ. Δέκα εκατομμύρια Ελληνες πληρώνουν το ένα εκατομμύριο, τους προξένους της ταλαιπωρίας τους. Αυτό πρέπει να έχει εχθρούς» είπε, χαρακτηρίζοντας μάλιστα και το Σύνταγμα πρώτη γραμμή υπέρ της γραφειοκρατίας.
Αμεση ήταν η αντίδραση του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου της Ν.Δ. Κ. Μαρκόπουλου: «Δεν είναι δυνατόν μέλη της κυβέρνησης να ξεστομίζουν τέτοιες εκφράσεις. Δεν είναι δυνατόν να συνεχίσετε να κυβερνάτε με αυτόν τον τρόπο και να κατηγορείτε ως συντεχνία κάθε επαγγελματική ομάδα που αντιστέκεται. Δεν είστε εσείς συντεχνία υπουργών που καταδυναστεύει την κοινωνία λέγοντάς της ότι θα τη σώσει;»
Γιώργος Λυκουρέντζος
«Πληρώνουμε την εκδίκηση μιας γυναίκας απατημένης»
«Ουσιαστικά, ο ελληνικός λαός πληρώνει την εκδίκηση μιας απατημένης γυναίκας, που μέσω του γιου της εκδικείται τον λαό, ο οποίος χαιρέτησε έναν πρωθυπουργό που στην κοπέλα του έκανε ένα ευχάριστο σήμα να βγεί από το αεροπλάνο. Αυτό πληρώνουμε». Με αυτά τα λόγια ο μουσικοσυνθέτης Σταμάτης Σπανουδάκης περιέγραψε ανάγλυφα το δομικό πρόβλημα της Ελλάδας, σε μια συνέντευξη-ποταμό στους «Αδιάβροχους» (Π. Λιάκος – Κ. Γιαννουλόπουλος) και στον Γιώργο Μητσικώστα στο ραδιόφωνο του AΝΤ1 972. Ο κ. Σπανουδάκης τονίζει επίσης: «Δυστυχώς, εγώ εν Ελλάδι, σ’ αυτή τη φοβερή χώρα, έχω πάρα πολλούς αντιπάλους που ανήκουν στα media. Δεν θα με δεις να διαφημίζω τις συναυλίες μου. Δεν είναι δυνατόν να ζητάς βοήθεια από κάποιον τον οποίον βρίζεις και απαξιώνεις».
Οσο για την περίοδο Σημίτη και τις σχέσεις του με τον Κώστα Καραμανλή, ο κ. Σπανουδάκης υποστηρίζει: «Εγώ το 2000, μέσα σ’ αυτή τη φρικώδη σημιτική λαίλαπα, η οποία απέλυε καλλιτέχνες, έκλεινε δρόμους κ.λπ. τον Καραμανλή δεν τον ήξερα. Δεν έχω υπάρξει ποτέ Ν.Δ. ούτε κανένα κόμμα ούτε και τώρα. Γνώρισα αυτόν τον άνθρωπο και τον πίστεψα μ’ όλη μου την ψυχή – όπως πίστεψα τον Χριστόδουλο».
Μ.Η.Τ. 232120