Σε μια από τις πιο αποτρόπαιες πτυχές του πολέμου στη Λιβύη, στη χρήση δηλαδή του βιασμού ως όπλου για την τρομοκράτηση των αντιφρονούντων από το καθεστώς, ο συνταγματάρχης Μουαμάρ Καντάφι αποδεικνύεται πως δεν… πρωτοπορεί.
Σύμφωνα με την επίτροπο της Ε.Ε. και ειδική αντιπρόσωπο των Ηνωμένων Εθνών για τη σεξουαλική βία κατά των γυναικών σε ένοπλες συγκρούσεις, Μαργκότ Βάλστρομ, 150 γυναίκες και νεαρές κοπέλες που ζουν στο Κονγκό έχουν πέσει θύματα βιασμού!
Δυστυχώς όμως οι Λίβυες γυναίκες, όπως και εκείνες από το Κογκό, δεν είναι τα μόνα θύματα του «υπερόπλου» που λέγεται βιασμός στα ανά τον κόσμο θέατρα του πολέμου.
Ηταν κάπου στις αρχές της δεκαετίας του ’90, αρκετά χρόνια δηλαδή πριν η διεθνής κοινότητα αναγνωρίσει επίσημα τον ρόλο που διαδραμάτισαν οι κυβερνήσεις της Γουατεμάλας στον συστηματικό βιασμό των γυναικών των Μάγια.
Η Βικτόρια Σάνφορντ την περίοδο εκείνη έκανε το διδακτορικό της στο πανεπιστήμιο του Στάνφορντ και, λόγω του ότι μιλούσε ισπανικά, έγινε μέλος μιας ΜΚΟ η οποία ερευνούσε τα εγκλήματα που έγιναν στη χώρα. Εκεί η Σάνφορντ βρήκε την ευκαιρία να μιλήσει με πολλές γυναίκες-θύματα βιασμού, οι περισσότερες από τις οποίες μιλούσαν για πρώτη φορά. «Οι στρατιώτες έκαψαν το χωριό μας. Σκότωσαν τους άνδρες των οικογενειών μας, τα μωρά μας και μετά μας βίασαν» της είχε αποκαλύψει τότε μια γυναίκα, απόγονος των Μάγια.
Η Κούρντα Νταλογιέ είναι νομικός, μιλάει αγγλικά και αραβικά και τα τελευταία χρόνια -όπως και η Σάνφορντ- έχει μιλήσει με Ιρακινές που έπεσαν θύματα βιασμού. Ανώνυμα, μία από αυτές της αποκάλυψε το πως της επιτέθηκε σεξουαλικά μέλος του κόμματος του Σαντάμ Χουσεΐν, το ότι έμεινε έγκυος, αλλά και πως της πήραν τελικά το παιδί!
Ανάλογο είναι και το έργο της Γιαν Πφούντχελερ, που πήρε συνεντεύξεις από γυναίκες με ανάλογη εμπειρία -και- στο Κόσοβο. «Με ρωτάνε συχνά αν κλαίω, όταν μένω μόνη μου» λέει η ίδια. «Φυσικά κλαίω, τις νύχτες, όταν αντιλαμβάνομαι πως έχω την πολυτέλεια να διατηρώ ακόμη την αξιοπρέπειά μου».
Γιώργος Τραπεζιώτης
Μ.Η.Τ. 232120