«Φανή», «Αν ήσουν άγγελος», «Κάτι να γυαλίζει», «Το τελευταίο πλοίο για την Αμοργό», «Αεροπλάνα», «Βορεινό λιμάνι», «Κοπέλες για λίγο»…
Κι όμως πέρασαν 25 χρόνια από τότε που ο Διονύσης Σαββόπουλος σύστησε στο ελληνικό κοινό μέσα από την εκπομπή του «Ζήτω το ελληνικό τραγούδι» έναν καινούργιο τότε τραγουδοποιό. Αυτή την επέτειο γιορτάζει ο Βασίλης Καζούλλης την Τετάρτη το βράδυ, με μια μεγάλη συναυλία στην Τεχνόπολη, στο Γκάζι. Από το πλευρό του επί σκηνής θα παρελάσουν τα μεγαλύτερα ονόματα της εγχώριας ροκ σκηνής. Γερμανός, Ζιώγαλας, Ζουγανέλης, Θαλασσινός, Κίτρινα Ποδήλατα, Μάργαρης, Μαχαιρίτσας, Μηλιώκας, Μεντζέλος, Νικολάου, Παπακωνσταντίνου, Πλιάτσικας, Σταρόβας και Τσακνής.
«Θα μπορούσαμε να είμαστε περισσότεροι, αλλά τότε θα έπρεπε να κάνουμε… διήμερο φεστιβάλ» λέει γελώντας ο καλλιτέχνης ξεκινώντας την κουβέντα μας.
Από το ταξίδι του στον θαυμαστό κόσμο της μουσικής κρατά πάντα στην καρδιά του τις όμορφες στιγμές, τις συνεργασίες και τα τραγούδια του που αγαπήθηκαν από τον κόσμο. «Υπήρξαν βέβαια και αρνητικά, αλλά τα έχω ξεχάσει πια. Η χαρά της δημιουργίας και της επικοινωνίας με τον κόσμο είναι αυτό που υπερισχύει πάντα» αναφέρει.
Ο Βασίλης παραδέχεται ότι έχει άγχος εν όψει της επετειακής συναυλίας του, ένα συναίσθημα που τον «κατατρέχει» πολλά χρόνια τώρα. «Αγχώνομαι κυρίως για τεχνικά πράγματα, για παράδειγμα αν θα είναι καλός ο ήχος. Τις περισσότερες φορές βέβαια όλα πηγαίνουν ρολόι τελικά. Το άγχος είναι και θέμα χαρακτήρα. Προσωπικά δεν έχω μάθει ακόμη να το κουμαντάρω. Δεν ξέρω αν θα συμβεί και ποτέ. Το αποδέχομαι λοιπόν. Αλλωστε είμαι αγχώδης και στη ζωή μου γενικότερα. Θέλω να ζω απλά κι οποιοδήποτε ζόρι προκύπτει μου δημιουργεί στρες. Μπορεί να το πάθω μπαίνοντας και μόνο σε μια δημόσια υπηρεσία. Είναι έτσι ο σύγχρονος τρόπος ζωής. Υπάρχει στρες μόνο που ζούμε στην Αθήνα» συνεχίζει ο καλλιτέχνης. Αποκαλύπτει μάλιστα την επιθυμία του να επιστρέψει κάποια στιγμή στην ιδιαίτερη πατρίδα του, στη Ρόδο, όπου ζει και ο αδελφός του με την οικογένειά του. «Στην Αθήνα μένω επειδή έχω μεγάλη ευχέρεια στη δουλειά μου. Παρ’ όλα αυτά την αγαπάω σαν πόλη. Θέλω να βλέπω και τα καλά που συμβαίνουν σ’ αυτήν. Οχι μόνο το… στρίμωγμά της».
Ο Βασίλης χαρακτηρίζει «ελπίδα» το κύμα των αγανακτισμένων πολιτών που έχουν ξεχυθεί στις πλατείες διαδηλώνοντας ειρηνικά. «Είναι στενάχωρο να βλέπεις ανθρώπους να πιέζονται και να δυσανασχετούν, έχοντας κατ’ επέκτασιν κακή ψυχολογία. Φυσικά υπάρχουν μεγάλες οικονομικές δυσκολίες. Το βιώνουμε πλέον όλοι καθημερινά, στο σούπερ μάρκετ, στο ταξί, σε όλες τις καθημερινές μας συνήθειες. Εχουμε στριμωχτεί άγρια. Το χειρότερο απ’ όλα είναι ότι ο κόσμος μοιάζει να έχει πέσει σε κατάθλιψη. Οι άσχημες ειδήσεις τον έχουν κάνει να μη χαίρεται καθόλου. Κανείς δεν γελάει πια». Γι’ αυτό ο ίδιος επιβραβεύει την Τάνια Τσανακλίδου που βγήκε στους δρόμους τραγουδώντας με την μπάντα της. «Κατάλαβε ότι ο κόσμος έχει πέσει ψυχολογικά και το έκανε για να προσφέρει χαμόγελο» λέει και συνεχίζει: «Εμείς οι καλλιτέχνες συμπονάμε τον κόσμο, θέλουμε να μιλάμε στην ψυχή του. Δεν γράφουμε τραγούδια επιδερμικά».
Οι Beatles εξακολουθούν να είναι το αγαπημένο του συγκρότημα: «Τους αγαπώ πάντα και τους αισθάνομαι σαν συγγενείς και δασκάλους μου. Είναι, αν θέλεις, ένα παιδικό παραμύθι που μου δίνει δύναμη. Ενας τρόπος να έχω μια βάση, ότι ακουμπάω κάπου, αποφοίτησα από αυτό το σχολείο. Οταν πριν από χρόνια έκανα συναυλία στο Λίβερπουλ ήταν πολύ συγκινητικά. Ηταν σαν να πήγα σε ένα μέρος που ήξερα ήδη. Κι ας μην είχα ξαναπάει. Τους είχα μελετήσει τόσο πολύ από μικρός που είχα φτιάξει στο μυαλό μου τις εικόνες. Εύχομαι να ξαναπάω». Τα αγαπημένα του μέρη στην Αθήνα είναι η Πλάκα, το Γουδή, όπου έζησε για χρόνια, και η τωρινή γειτονιά του, στην Αγία Παρασκευή. Τις «δύσβατες» πλέον περιοχές του κέντρου δεν τις προτιμά. «Οχι επειδή φοβάμαι. Επειδή θέλω να νιώθω ελεύθερος προτιμώ τα μέρη που μου δίνουν αέρα. Την περπάτησα αρκετά και τη Βικτώρια όταν ήμουν φοιτητής στην ΑΣΟΕΕ. Τώρα δεν θέλω. Τι να πάω να κάνω; Με προβληματίζει έντονα το γεγονός ότι υπάρχει μεγάλο ποσοστό εγκληματικότητας. Θα έπρεπε να είχε ρυθμιστεί με κάποιον τρόπο το πρόβλημα των λαθρομεταναστών. Ουσιαστικά αυτός που υφίσταται τις συνέπειες είναι ο απλός κόσμος, που θέλει να δουλέψει και να μπει στα σπίτια του και δεν μπορεί».
Η Αναστασία της καρδιάς του
Σε ερώτηση αν η Αννα από τα «Αεροπλάνα» και η Φανή από το ομώνυμο κομμάτι ήταν υπαρκτά πρόσωπα, απαντάει θετικά. «Δεν έχει σημασία αν ήταν αυτά τα κανονικά τους ονόματα ή όχι. Μερικές φορές χρησιμοποιούμε ένα όνομα για να εξυπηρετήσουμε τον στίχο. Επρόκειτο όμως για προσωπικές καταστάσεις. Ο έρωτας εξάλλου αποτελεί έμπνευση για την τέχνη γενικότερα» λέει ο Βασίλης Καζούλλης στη «δημοκρατία». Την απόλυτη ευτυχία στην προσωπική του ζωή πάντως τη βρήκε πριν από μερικά χρόνια όταν μπήκε στη ζωή του η Νεκταρία Καραντζή, ερμηνεύτρια κι αυτή στο παραδοσιακό και βυζαντινό είδος μουσικής. Την ευτυχία τους συμπλήρωσε λίγο αργότερα η γέννηση της κόρης τους. «Η Αναστασία είναι εξαιρετική καλλιτέχνιδα, αλλά δεν ήταν το τραγούδι το στοιχείο που μας έφερε κοντά. Γνωριστήκαμε σε άσχετη παρέα. Η μουσική απλά έτυχε να υπάρχει. Ο καθένας άλλωστε υπηρετεί το είδος του».
Info: Τεχνόπολις Δήμου Αθηναίων, Τετάρτη 29/6 21.30.
Τιμή εισιτηρίου 15 ευρώ προπώληση, 18 στα εκδοτήρια.
Ηλίας Μαραβέγιας
Μ.Η.Τ. 232120