Κάποτε οι μητέρες ήταν ευχαριστημένες όταν τα παιδιά δεν γυρνούσαν όλη μέρα στους δρόμους και έμεναν και λίγο μέσα στο σπίτι. Σήμερα σχεδόν προσπαθούν -όσες δεν είναι υπερπροστατευτικές δηλαδή- να τα πείσουν να ξεκολλήσουν από τον υπολογιστή και να βγουν έξω, να τρέξουν και να παίξουν «σαν παιδιά». Γιατί τα βιντεοπαιχνίδια και εν γένει η συνεχής ενασχόληση με τον υπολογιστή προκαλούν μια σειρά προβλημάτων στην υγεία των παιδιών.
Κατ’ αρχήν παιδιά και έφηβοι που παίζουν πολύωρα παιχνίδια σε τηλεόραση και Ιντερνετ κινδυνεύουν με παχυσαρκία και νωθρότητα. Το αποδεικνύει έρευνα που δημοσιεύτηκε στο Αμερικανική Επιθεώρηση Κλινικής Διατροφής και βρήκε ότι οι 17χρονοι που περνούν πολλές ώρες μπροστά από μια οθόνη τρώνε καθημερινά 163 θερμίδες περισσότερο. Ομως, επειδή δεν κινούνται, καίνε μόνο 20 θερμίδες την ώρα. Εξίσου απογοητευτικά είναι τα αποτελέσματα σε μικρότερες ηλικίες. Βρετανική έρευνα σε δημοτικά σχολεία στο Εσεξ έδειξε ότι οι σημερινοί δεκάχρονοι μαθητές είναι σε θέση να κάνουν 27% λιγότερους κοιλιακούς και 5% λιγότερες ασκήσεις κρεμάσματος από μπάρα σε σχέση με τους συνομηλίκους τους δέκα χρόνια πριν.
Για άλλους το πρόβλημα εστιάζεται στη νιν-τενοντίτιδα – τον νεολογισμό που έχει εφευρεθεί για την τενοντίτιδα που προκαλούν στον αντίχειρα βιντεοπαιχνίδια τύπου Nintendo. Πρόκειται για μία μόνο μορφή τραυματισμού λόγω επαναλαμβανόμενης καταπόνησης -εν προκειμένω εξαιτίας της χαρακτηριστικής κίνησης του αντίχειρα στο χειριστήριο- που προκαλούν τα βιντεοπαιχνίδια. Σύμφωνα με τον καθηγητή στις σπουδές παιγνίων Μαρκ Γκρίφιθς, τα βιντεοπαιχνίδια αυξάνουν τον κίνδυνο οστεοαρθρίτιδας -και πιθανώς ασβεστοποιού τενοντίτιδας– σε μεγαλύτερη ηλικία, προκαλούν πόνους στον αυχένα και τον ώμο, σύνδρομο δόνησης χειρός – βραχίονα ακόμη και -σε σπάνιες περιπτώσεις- παραισθήσεις!
Τέλος, Ιάπωνες και Αμερικανοί ερευνητές υποστηρίζουν ότι η ηλεκτρονική βία αυξάνει την επιθετική και αντικοινωνική συμπεριφορά. Πάντως, διευκρινίζουν ότι πρώτο ρόλο σε αυτό παίζει η οικογενειακή κατάσταση και η κοινωνική προσαρμογή παιδιών και εφήβων και λιγότερο τα βιντεοπαιχνίδια. Το παιχνίδι, κάθε μορφής, είναι εν τέλει φυσική ενασχόληση κάθε παιδιού, αρκεί να μην περιορίζεται μπροστά σε μια οθόνη.
Μυρτώ Μπούτση
Μ.Η.Τ. 232120