«Και το καλοκαίρι στην πλατεία θα το περάσουμε»

Εδώ και οχτώ ημέρες, ο 29χρονος Βασίλης και η 26χρονη ξαδέλφη του Βάσω περνούν τη μισή τους μέρα στο Σύνταγμα. Την άλλη μισή εργάζονται. Συνήθως δεν βρίσκονται στην… πρώτη γραμμή, αλλά στα πλαϊνά της Βουλής. «Πώς να στριμώξεις τα ποδήλατα στη λαοθάλασσα;» Πίσω από τα πανό, εκεί που «βράζει» η αγανάκτηση, στέκονται με την ελληνική σημαία ο 48χρονος φορτηγατζής Μάριος και η 45χρονη (άνεργη από το 2005) σύζυγός του Κωνσταντίνα. Ο κ. Μάριος Βαρκόπουλος και η κυρία Κωνσταντίνα, γονείς δύο παιδιών, δεν γνωρίζονται με τον νεαρό Βασίλη Σκαλτσογιάννη και τη Βάσω Ζάρα. Η καθημερινότητα, τα «θέλω» και τα όνειρά τους διαφέρουν. Αυτές τις ημέρες, όμως, φωνάζουν τα ίδια συνθήματα. Νιώθουν την ίδια ανάγκη να διαμαρτυρηθούν. Οπως και άλλοι δεκάδες χιλιάδες «Αγανακτισμένοι» στο Σύνταγμα.

«Και το καλοκαίρι στην πλατεία θα το περάσουμε» λέει ο κ. Βαρκόπουλος. Χαμογελάει και αγκαλιάζει τη γυναίκα του που έχει «φορέσει» στην πλάτη την ελληνική σημαία. «Είμαι άνεργη εδώ και έξι χρόνια. Μόνο τον μισθό του Μάριου έχουμε – μια στο τόσο. Δεν αγανάκτησα τώρα. Ομως τώρα βρήκα “έδαφος” και τρόπο να εκφραστώ» λέει η Κωνσταντίνα. Γεννημένη στη Γερμανία από μετανάστες γονείς, μεγάλωσε στην Αθήνα. Στο πατρικό της μένουν μέχρι και σήμερα. «Για να καταλάβεις το άγχος…» λέει ο Μάριος, που τρέχει με το φορτηγό στους ευρωπαϊκούς δρόμους εδώ και 23 χρόνια, «μια δουλειά εννέα ημερών στη Βαρκελόνη, τζίρου 5.650 ευρώ, μου άφησε στο χέρι μόνο 70 ευρώ. Το φορτηγό έχει ετήσια πάγια έξοδα 15.000 ευρώ. Ασε που πλέον ο μόνος τρόπος πληρωμής είναι οι επιταγές. Βάλε τώρα άγχος για το πότε θα πληρωθείς». Το ζευγάρι σκέφτεται σοβαρά τη μετανάστευση. «Εχουμε συγγενείς στη Γερμανία. Δυστυχώς δεν περίμενα ότι στα 50 μας θα σκεφτόμασταν να φτιάξουμε βαλίτσες μια για πάντα. Αλλά ο… κουμπαράς αδειάζει. Ενοίκιο για τον μεγάλο που σπουδάζει, φροντιστήρια για τον μικρό που είναι μαθητής λυκείου και αναρωτιέται: “Γιατί να σπουδάσω, γιατί να ξοδεύετε ένα σωρό λεφτά; Ας ψάξω από τώρα για δουλειά, οπουδήποτε, παρά σε λίγα χρόνια να κάθομαι σπίτι κοιτώντας τα χαρτιά μου όπως κάνουν τόσοι πτυχιούχοι”. Αγανάκτηση δεν είναι αυτό; Θα είμαστε εδώ γιατί θέλουμε τα παιδιά μας να ονειρεύονται».

Μεγαλύτεροι από τους γιους της οικογένειας Βαρκοπούλου, η Βάσω Ζάρα και ο Βασίλης Σκαλτσογιάννης παλεύουν για… ποιότητα στη ζωή τους. «Επιασα δουλειά μετά τις σπουδές. Οσο μπαίνει ο μισθός, εντάξει. Βέβαια υποχωρήσεις έχω κάνει πολλές. Αλλά δεν θέλω να κλαίω τη μοίρα μου. Γιατί αυτή τη στιγμή τριγύρω μου στέκονται χιλιάδες που πραγματικά νιώθουν τη βία της φτώχειας. Δεν είμαι οικονομολόγος να ξέρω τι θα γίνει με το χρέος, αλλά πρέπει επιτέλους να ακουστεί και η φωνή των νέων». Ο μεγαλύτερος εφιάλτης τους είναι η ανεργία. «Εχω φίλους που έχασαν τις δουλειές τους και βιώνω μέσα από την καθημερινότητά τους την αγωνία ενός ανέργου» λέει η Βάσω. «Ακόμα περισσότερο αγωνιούν οι γονείς μας. Θέλουν να τσοντάρουν στα έξοδά μας, στο ενοίκιο που τρέχει, αλλά είναι τραγικό, σχεδόν στα 30, να βασίζομαι στο πορτοφόλι του πατέρα λες και είμαι 14».

Ελένη Ευαγγελοδήμου

Φωτό: Χρήστος Ζήνας